حقیقت دریا چیز دیگری است
وقتی کنار دریا هستی، روی آب، کف میبینی. اما حقیقت دریا و عجایب آن چیز دیگری است. همه عاشق قدم زدن در کنار ساحل هستند اما قدم زدن در ساحل بعد از یک روز طوفانی دلپذیر نیست؛ زیرا امواج، زبالههای زیادی را که به دست خود افراد به دریا ریخته شده به ساحل باز میگرداند حتی لاشههای متعفن موجودات دریایی که همه اینها ساحل را بد بو میکند.
در دریای خروشان امامت و ولایت برخیها زباله ریختهاند و امامتی را که محور اتحاد و انسجام است تبدیل به تفرقه و اختلاف نمودند اما آنها که به امام معرفت یافتهاند مرواریدهای زیادی از دریای امامت نصیبشان شده است.
وقتی انگلیسیها سرآشپز جشن نهم ربیع میشوند
نهم ربیع که میشود بعضیها طعم شیرین آغاز امامت امام عصر را با سرآشپزی انگلیس به طعم تلخی در کام شیعیان تبدیل میکنند. همه انسانها افتتاحیههای خجسته را دوست دارند، محترم و ارزشمند میدانند. اما برخی با کجسلیقهای، آغاز امامت اخرین حجت الهی را تبدیل به بستری برای ضربه زدن به تشیع میکنند. مانعی ندارد، ما جریان شناسیم. یادمان نرفته که هابیل توسط برادرش قابیل به مسلخ رفت وجعفر در برابر امامت او قد علم کرد و اسلام امریکایی در برابر اسلام ناب از آستین مکر وفریب، بیرون آمد و عمامه های انگلیسی برای زمینگیر کردن شیعه بر سرها گذاشته شد.
کسی نیست به اینها بگوید همان مقدار که جشن تولد مهم است جشن آغاز رسیدن به امیری عالم هم اهمیت، مسئولیت و شکر دارد.
نهم ربیعالاول عید تجدید بیعت است
نهم ربیعالاول عید تجدید بیعت است. تجدید بیعتی که از اختصاصات فرهنگ شیعه است. چرا که مکتب امامت و ولایت، واقعیت و حقیقتی پیوسته و مستمر دارد. لذا تولی و ولایتمداری، مسئولیتی همیشگی است و شیعیان رسالتی پیوسته دارند که همواره باید روزآمد گردد. همانگونه که روز عیدغدیر تجدید بیعتی با امام اولین است، نهم ربیع تجدید بیعتی مداوم در بستر زمانه غیبت با امام غائب خواهد بود. و این یعنی نشاط و رشدی پیوسته برای جامعه شیعه تا آستانه ظهور.
طوفان ظهور، تمام کژیهایی را که دوستان و دشمنان به شط امامت و ولایت ریختهاند برای همیشه دور میریزد و دیگر هیچ شبهه و شهوتی آب را گلآلود نمیکند.
فحش دادن، نه زیبنده ماست و نه زیبنده شیعیان ما
دليل پرداختن به اين موضوع، زيانهايی است كه از روي جهالت به مكتب اسلام وارد شده است و موجب میشود تا بعضی از دوستداران فاطمه زهرا سلاماللهعليها) در ديگر كشورها يا در نقاطی كه اكثريت شیعه نیست، سختيهای فراوان را تحمل كنند. گاهی افراد بدون توجه به شرایط کنونی محیط خود و دیگران، بیپروا شروع به لعن کردن میکنند. اینگونه رفتارهای عوامانه باعث به خطر افتادن جان بسیاری از افراد شده است. داستان زیر فقط یک نمونه از آنها را بیان میکند. در ضمن بايد توجه كرد كه اين حوادث در زماني رخ داده است كه خطر فتنهگری و لجنپراکنی رسانههای جمعی تحت تسخیر غرب و آلسعود وجود نداشته و فقط خبر برگزاری چنين جلساتی انتقال مييافته است.
یادمان باشد که از عبدالمالک ریگی پرسیدند: شما چطور مغز پیروانت را شستشو دادی که آنها حاضرند خودشان را منفجرکنند؟ گفت: من برای نیرو دادن و غیرتی کردن آنها مراسمات عیدالزهرای شما را پخش میکردم وبه آنها می گفتم: ببینید اینها چگونه به مقدسات شما بیاحترامی میکنند و آنها یقین پیدا میکردند که شیعه بر حق نیست و حاضر میشدند با نابود کردن خود، شیعیان را بکشند.
سخن آخر این فرموده امام سجاد علیهالسلام از امیرالمومنین علیهالسلام است: «و لا تتکلموا بالفحش، فإنه لا یلیق بنا و لا بشیعتنا؛ مبادا فحش از زبان شما خارج شود؛ زیرا فحش دادن، نه زیبنده ماست و نه زیبنده شیعیان ما».( مستدرک الوسائل، ج12، ص82)