در برخی ایستگاه‌های تأمل، آن‌قدر صدای صوت حقیقت بلند است که، این مسافر و میهمان ناخوانده، یعنی جناب ویروس تَرَک‌زدگی که اصلاً در بین اسلام و مسلمانان جایی نداشته هم، هَنْگ می‌کند که چطور برخی این‌همه آیات مربوط به جهاد و حکومت و قضاوت را توجیه کند، چگونه امام زمان(عج) را که درهم شکننده پشت ستمگران و ظالمان معرفی شده و بناست اعوجاج و کجی‌های جامعه را اصلاح کند و حتی به عنوان انتقام گیرنده نهضت امام حسین علیه السلام و اهل بیت معرفی شده است، او و نهضت جهانی او را غیر سیاسی جلوه می‌دهند، حتی ویروس تَرَک زدگی هم شاخ در می‌آورد.
حکایت، حکایت بعضی افراد و گروه‌هاست که به هر نحو ممکن می‌خواهند از پیوستگی بکاهند و بر جدایی بیفزایند، در ظرافت و شگفتی ویروس جدید ما همین بس که برخلاف ویروس‌های قبلی کاملاً تحمیلی است و به زور آمپول هوا و هوس وارد بدن مشترک مورد نظر می‌شود. یعنی راستش را بخواهید این ویروس خیلی واگیر ندارد، بیشتر تزریقی است!
جای دور نرویم، همه می‌دانیم که یکی از دلایل ذکر شده برای غیبت امام زمان(عج) و مخفی بودن ولادت ایشان این است که تحت بیعت و حاکمیت ستمگران و طاغوت‌ها نباشد و همین‌که اصلاً از برنامه‌های اصلی ایشان ـ که کسی نیست که نداند ـ آوردن و برقراری عدالت به جای ظلم و جور است و برقراری حکومت جهانی اسلام و غلبه برنامه‌های حکومتی اسلام بر تمام عالم.
اما چشمتان روز بد نبیند که بعضی‌ها پایشان که هیچ! دست‌هایشان را هم توی یک کفش کرده‌اند و در خانقاه فکری خودشان چنبره زده‌اند که چه؟! که این زمینه سازی‌ها برای ظهور و حکومت‌های ظهور و... را عالمان اختراع کرده‌اند و الاّ اثری از سیاست و حکومت و قدرت در برنامه‌های امام نیست. این‌جاست که حتی داد خود ویروس تَرَک زدگی هم در می‌آید که همین دین اسلام که شما از آن دم می‌زنید، با طی دوران انتظار و غیبت و بعد هم جهاد همه جانبه، جهانی و مستقر می‌شود، چطور دلتان می‌آید بین دین و سیاست آن شکاف جعلی، آن‌هم در روز روشن حقیقت، ایجاد کنید!
حق داشتند مدرّس‌ها به‌خاطر عینیت دین و سیاست فریاد بزنند و تن به شهادت با زبان روزه بدهند، چون‌که می‌دانستند سرور و مولایشان علی علیه السلام هم در ماه روزه برسر امضای عدالت و سیاست صحیح اسلامی از دست این ویروس زدگان، خون دلی که سال‌ها خورده بود را در فرق سر، هویدا کرد.
شاید تاریخچه بیماران ترک زدگی در صدر اسلام به خوارج برگردد که با شعار «حکم فقط برای خداست» به جنگ حاکم مشروع الهی و حکم خدایی ولایت رفتند.
کار ویروس تَرَک زدگی آن است که گاهی هم ترک می‌زند و هم دیگران را دور می‌زند! مثلا کم نبودند کسانی که در قالب فرقه‌های انحرافی به نام جدا بودن دین و سیاست، خود را در ظاهر کنار کشیدند! اما در واقع عضو افتخاری استعمارگران و مستکبران شدند که بهتر است برای این‌که ویروس تَرَک زدگی پیوستگی مطالب ما را هم از بین نبرد و حوصله شما را پاره پاره نکند به پاورقی رجوع کنید.
در برخی ایستگاه‌های تأمل، آن‌قدر صدای صوت حقیقت بلند است که، این مسافر و میهمان ناخوانده، یعنی جناب ویروس تَرَک‌زدگی که اصلاً در بین اسلام و مسلمانان جایی نداشته هم، هَنْگ می‌کند که چطور برخی این‌همه آیات مربوط به جهاد و حکومت و قضاوت را توجیه کند، چگونه امام زمان(عج) را که درهم شکننده پشت ستمگران و ظالمان معرفی شده و بناست اعوجاج و کجی‌های جامعه را اصلاح کند و حتی به عنوان انتقام گیرنده نهضت امام حسین علیه السلام و اهل بیت معرفی شده است، او و نهضت جهانی او را غیر سیاسی جلوه می‌دهند، حتی ویروس تَرَک زدگی هم شاخ در می‌آورد. وقتی پای معرفی برخی از اینها می‌نشینی او با اخلاص (!) می‌گوید: اگر برای آقا و امام زمان(عج) کاری کنی، به زید و عمر و حاکمان و سیاست کاری نداشته باش و فقط برای خود آقا و دین کار کن و درد دین داشته باش!
اما حقیقتش را بخواهید بنده فکر می‌کنم مطلب همان است که اول گفتم؛ تَرَک زدگی، علی‌رغم آن‌که خود را غیر سیاسی نشان می‌دهد و خیلی مظلوم و بی‌خطر معرفی می‌کند، همه را دور زده و سیاست خود را در بی‌سیاستی می‌داند، چرا که سیاسی بودن و احیای حقوق الاهی و حقوق واقعی مردم، سیلی خورده در کوچه و بازار می‌خواهد، فرق شکافته می‌طلبد، اسارت و غل و زنجیری لازم است تا کاخ‌های سبز به تیرگی کشانده شود و حصر و اسارت و غیبت و خون دل‌های زمان انتظار را می‌طلبد تا زمینه ظهور فراهم شود و دنیا با اسلام حقیقی آشنا گردد و هرکسی اهل خطر نیست!
ویروس نو رسیده ما راهش را بلد است، برای آن‌که بیمارش بهانه‌ای برای بلند نشدن و عدم حرکت و اقدام داشته باشد، پای رفتن او را می‌شکافد تا بگوید من مجروح و بیمار هستم و از دخالت در امور معذورم و در شأن من نیست! در حالی که از آن به بعد دنبال ویروس خود حرکتش به راه است، هر کجا بخواهد می‌رود. اما بیمار تَرَک‌زده روی زمین می‌نشیند و او را هر کجا بخواهند می‌برند.
* . کارشناس مباحث مهدویت.
. اشاره است به روایت : «ان القائم منّا اذا قام لم تکن فی عنقه بیعة فلذلک تخفی ولادته و یغیب شخصه؛ همانا قائم ما (اهل بیت) هنگامی که قیام می‌کند بیعت احدی برگردن او نیست. به همین دلیل است که ولادتش پنهان نگه داشته می‌شود و شخص او غایب است».کمال الدین و تمام النعمة شیخ صدوق، ج1،ص 303، اعلام الوری طبرسی، ص426.
. با توجه به آیات (سوره فتح/28، توبه/33، صف/9). ر.ک: تفاسیر آیات در منابعی مثل تفسیر نور الثقلین.
. اشاره است به فرازهای ادعیه مهدوی مثل دعای ندبه: «لیقطع دابر الظلمه ... لاقامة الامت و العوج... این معزالاولیاء و مذل الاعداء، این الطالب بدم المقتول بکربلاء». و زیارت عاشورا: «طلب ثارک مع امام منصور من اهل بیت محمدصلی الله علیه و آله» و دعاها و روایات دیگر در این زمینه.
. مراجعه کنید به اعترافات برخی دین پژوهان غربی که پیوستگی و اتحاد دین و سیاست را از مطالب اسلام و تشیع می‌دانند، به کسانی که می‌خواهند این جدا انگاری را اعتراض می‌کنند و می‌گویند: این جدایی فقط در حکومت‌های اروپایی و رنسانس و آن‌هم در مسیحیت تحریف شده وجود داشت و اسلام و مسلمانان از اول با مفاهیم ولایت امر، خلافت، عهد، ولی امر و دارالولایت و... عجین بودند. از جمله مراجعه شود به مهدویت از دیدگاه دین پژوهان غربی، سید رضی موسوی.
. مانند سردمداران فرقه‌های بابیه و بهائیه که هر چند بارها رسماً اعلام کردند که نباید در سیاست دخالت کرد، علاوه بر خدمتی که به استعمار در راستای تضعیف فرهنگ مهدویت انجام دادند، عملاً به جاسوسان روس و انگلیس تبدیل شدند و برخی مانند عبدالبهاء مدال لیاقت گرفتند و حتی در جریان‌هایی مثل نهضت مشروطه، نهضت تنباکو، انقلاب اسلامی، منافع دینی و ملی را به نفع استعمار به خطر انداختند. مراجعه شود به منابع تاریخ معاصر، مثل مجله تاریخ معاصر، شمارهای 20-7. و برخی از گروه‌های صوفیه که علی رغم ادعای زهد و دوری از دنیا و سیاست، در واقع به نفع متجاوزان نظامی و سیاسی، عمل کرده‌اند که در منابع مربوط به فرقه‌ها می‌توانید مطالعه کنید، مانند فرهنگ فرق اسلامی، محمد جواد مشکور؛ در کوی صوفیان.
. با توجه به این‌که انسان یا در ولایت اولیای الاهی است، یا در ولایت شیطان و راه میانه و بی‌طرف وجود ندارد، مراجعه شود به آیاتی مانند آیة الکرسی «و الذین کفروا اولیائهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات... ؛ کافران، اولیایشان طاغوت است که آنها را از نور به تاریکی‌ها خارج می‌کنند». بقره/255-256.
جواد اسحاقیان ـ دوماهنامه امان 26
