نشریه امان

سیزدهمین روز فروردین، به روز طبیعت نامیده شده است و روشن است که وجود درختان یکی از ارکان شادابی در طبیعت است. کاشت درخت از آن رو اهمیت دارد که یکی از آموزه‌های دینی و از توصیه‌های انبیاء و اولیاء الهی بوده و خودشان نیز به آن اشتغال داشته‌اند. به طوری که همه انبیای الهی به گونه‌ای در عصر خویش، در ایجاد باغ و بستان و حفظ آن کوشا بوده‌اند. امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: «خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد مگر اینکه به زراعت می‌پرداخت».
درختکاری دارای فوائد دنیوی و اخروی است. یکی از فوائد اخروی کاشت درخت، بهره‌مندی از پاداش تسبیحی است که درخت در برابر خداوند متعال انجام می‌دهد؛ چرا که درخت، موجود زنده‌ای است که لباس هستی پوشیده و هر آن چه که موجود می‌شود به تقدیس و تسبیح خداوند مهربان مشغول است. چنان‌که پروردگار عالم در قرآن کریم می‌فرماید: «و هیچ چیز نیست مگر اینکه به تسبیح و ستایش او مشغول است».
علاوه بر این پاداش، کسی که درختی می‌کارد در واقع پا به عرصه روشنگری آیات الهی گذاشته است؛ چرا که درخت یکی از نشانه‌های عظمت الهی است و راه و دلیل روشنی است برای خداشناسی و تفکر و اندیشه در قدرت و حکمت بی‌انتهای پروردگار. در یک کلام به حق می‌توان گفت:
برگ درختان سبز در نظر هوشیار
هر ورقش دفتریست معرفت کردگار
از دیگر فوائد درخت، نقش مهم آن در تأمین غذای انسان‌ها و حتی حیوانات و همچنین تأثیر بسیار بالای آنها در حفظ طبیعت و محیط زندگی موجودات است.
علاوه بر این، باغ‌ها و بستان‌ها از لحاظ آرامش روحی و روانی تأثیر زیادی در زندگی انسان‌ها می‌گذارد. گشت و گذار در باغ‌ها آنقدر لذت‌بخش است که خداوند متعال در بسیاری از آیات مربوط به بهشت وجود آن را از نعمت‌ها و پاداش‌های بزرگ شمرده و بهشت خود را با عبارت‌هایی مثل: «جنّاتٍ تَجری مِن تَحتها الأنهار» توصیف کرده است. از سوی دیگر نیاز به تفریح در وجود هر انسانی نهفته است که باید این نیاز را برآورده کرد تا انسان در پیچ و خم زندگی، توان مقابله با سختی‌ها و مشکلات زندگی را از دست ندهد و هر از گاهی با تفریحات سالم ـ که استفاده از باغ از بهترین آنهاست ـ نیرویی دوباره بگیرد، لذا در فرهنگ اسلامی توصیه‌های گوناگونی نسبت به این امر شده است. از این رو بسیاری از مردم برای تفریح و استراحت به باغ‌ها و جنگل‌ها می‌روند.
اما نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که در همه‌ جای کشور باغ و فضای مناسب برای تفریح همگان وجود ندارد و بسیاری از مردم نیز به علت پایین بودن توان مالیشان قادر به مسافرت و بهره‌مندی از لذت باغ و گشت و گذار در آن نیستند سئوال اینجاست که چگونه می‌توان زمینه استفاده آنان را از این موهبت الهی فراهم کرد؟
پاسخ آن است که می‌شود با احیاء برخی از زمین‌های خشکی که در شهرها و یا اطراف آن است، آنجا را به باغ‌های زیبایی تبدیل کرد که امکان دسترسی و استفاده همه مردم از آرامش و لطافت طبیعت بوجود آید.
همچنین در هر شهری، افراد مستمند فراوانی هستند که ممکن است قادر به خرید میوه نیز نباشند که می‌توان با پرورش باغ‌های میوه علاوه بر فوائد گوناگونش، قدم‌های مؤثری در رابطه با اطعام مستمندان برداشت و حتی با این کار برای چندین نفر هم شغل و درآمد ایجاد کرد.
تصورش را بکنید که اگر کسی زمین بایری را؛ کاشت درخت احیا کند و آن را برای اهل‌بیت و بویژه امام زمان، حضرت حجت‌بن‌الحسن(عج) وقف نماید، چه پاداش عظیم و با دوامی از این کار می‌برد. به راستی درخت کاری و پرورش باغ و وقف نمودن آن از کارهای با ارزش اهل‌بیت بوده که با دست مبارک خویش به انجام آن اقدام نموده‌اند اگر ما پیرو آنها هستیم لازم است ما نیز به این کار مقدس توجه بیشتری بنماییم.
حسابش را بکنید، پاداش شریک شدن در تسبیح درختان، کاشتن و احیای آیه‌ای از نشانه‌های شناخت خداوند، تأسی به پیامبران و معصومین، ایجاد محلی برای آرامش مردم و ایجاد مکانی برای همگان و مخصوصاً نیازمندان و اطعام فقرا و... آنقدر زیاد است که به شماره نمی‌آید. حال که این‌گونه است هر کدام از ما باید به اندازه توان خود در این راه قدم برداریم و برای دستیابی به این پاداش بزرگ کاری انجام دهیم.

حسین ژولیده ـ دوماهنامه امان شماره 29