نشریه امان

گفتاری از حسن رحیم‌پور ازغدی*
اشاره:
هر کس که شوقی به فراگیری فرهنگ ناب اسلامی، به ویژه در نگاهی تطبیقی با فرهنگ مادی غرب داشته باشد، استاد حسن رحیم پور را می‌شناسد؛ چرا که هفته‌ای نمی‌گذرد که سیمای جمهوری اسلامی ایران از سخنان شیرین و عالمانه ایشان، برنامه‌ای را تدارک ندیده باشد. آنچه در ذیل می‌آید، گزیده‌ای از گفتار ایشان در باره انتظار در نیمه شعبان 1387 است که به خوانندگان امان تقدیم می‌شود.

«خدایا به محضر مبارک مولای من، صاحب الزمان، این سلام و درود عاشقانه و آتشین ما را برسان؛ از طرف همه مردان و زنان مؤمن در طول تاریخ، در شرق و غرب عالم، از دریا و خشکی و دره و کوهستان‌ها، زنده و مرده؛ مؤمنین و مجاهدین در طول تاریخ؛ از پدرم و مادرم و فرزندانم و از طرف من و از طرف همه ما»... 1
یکی از نکاتی که باید مواظب باشیم، آن است که مسئله انتظار، مسئله ظهور، مسئله عشق به حضرت مهدی علیه السلام و امثال آنها، کم‌ارزش و تبدیل به بازی نشود.
در یکی از فرازهای زیارت آل یس آمده است: «سلام بر تو ای فراخوان به سوی خدا؛ ای کسی که صدای تو صدای خداست. درود بر تو، ای کسی که راه بشر به سوی خدایی و ای کسی که دین او را به پا خواهی کرد. سلام بر تو ای کسی که حق خدا را اقامه خواهی کرد، جبهه یاران خدا را رهبری خواهی کرد و خلیفه خدا هستی» و بعد در اواخر همین زیارت می‌خوانیم که: «خدایا اگر من مُردم و حضرت نیامد، از تو می‌خواهم مرا در زمره کسانی قرار دهی که دوباره زنده می‌کنی تا در رکاب او بجنگند برای عدالت، تا بتوانم جزو سربازان آن نبرد بزرگ آخر الزمان و نبرد جهانی باشم».2 سؤال مهمی که مطرح است آن است که انتظار فرج یعنی چه؟
با توجه به این روایات و دعاها باید گفت: انتظار فرج، یعنی آمادگی برای انقلاب جهانی و بزرگ. انتظار فرج، یعنی لحظه شماری برای آغاز آن پایان بزرگ. انتظار فرج، یعنی منتظر نشستن برای دیدن جرقه آن نبرد بزرگ جهانی که از شرق تا غرب عالم را خواهد گرفت و به فروپاشی همه امپراطوری‌ها، استبدادها و استعمار‌های بین‌المللی و همه جنایت‌کاران، خواهد انجامید. انتظار فرج، یعنی زنده نگه‌داشتن روح انقلابی در خودمان و تلاش برای گسترش جهانی و آماده باش جهانی. انتظار فرج، یعنی من همیشه یک چریکی و مبارز خواهم ماند. انتظار فرج، یعنی من یک مجاهد هستم و مجاهد خواهم ماند.
اینکه در روایت آمده است: «انتظار فرج، جزئی از فرج است»3 و خودش باعث گشایش در کار بشر شده و مقدمه اجرای عدالت نسبی می‌شود ـ تا وقتی عدالت مطلق به دست حضرت، اجرا شود ـ و این که می‌گویند: «انتظار فرج، جزء بزرگترین عبادات است»،4 اینها همه یعنی من یک انقلابی‌ام و در برابر ظلم و ستم و بی عدالتی و ظلم بی تفاوت نیستم. انتظار فرج، یعنی سرنوشت همه بشریت برای من مهم است. یعنی برای من، گرسنگان آفریقا مهم‌اند. برای من، مظلومین آمریکای لاتین مهم‌اند. برای من، طبقات فقیر و محروم در آسیا مهم‌اند. برای من سرنوشت همه تحقیر شده‌های جهان، همه گرسنگان، همه زیر پا ماندگان، مهم است و آن روزی که آقای ما برسد، آن روز، روز پیروزی مستضعفین بر مستکبرین در سراسر جهان است. انتظار فرج یعنی این؛ یعنی من آماده شهادت هستم.
چه کسانی در جبهه باطل، مقابل یاران ذخیره الهی و حضرت حجت(عج) قرار خواهند گرفت؟ به یقین، آنها کسانی هستند که جنگ‌های بزرگ جهانی را به ملت‌ها برای منافع تحمیل می‌کنند. کسانی که دین‌های قلّابی و معنویت‌های دروغین را ترویج می‌کنند که توجیه‌گر ظلم است. آنهایی که به نام دین، دنیای خودشان را تأمین می‌کنند و نان دین می‌خورند و کار دنیا می‌کنند. اینها دشمنان صف اول مهدی(عج) هستند. در روایت هست که چشم در چشم مهدی می‌ایستند و استدلال قرآنی و دینی می‌آورند علیه حضرت مهدی(عج) و به اسم دین، جلوی ایشان می‌ایستند.
انتظار فرج، یعنی آمادگی برای نبرد علیه زرسالاران و زورسالاران و پدران تزویر مذهبی و معنوی. آنهایی که فریب می‌دهند بشر را به نام دین، به نام عرفان و به نام معنویت و در برابر عدالت می‌ایستند.
انتظار فرج، یعنی هوشیاری مبارزاتی و روحیه انقلابی خودمان را حفظ کنیم تا هر لحظه که لازم شد، بتوانیم دل بکنیم و کنده شویم. یعنی دل بسته به مال و خانواده و زندگی و دنیا و امثال آن نباشیم. منتظر مهدی(عج)، کسی است که به هیچ چیزی دل نمی‌بندد؛ کار می‌کند کار اقتصادی، کار علمی، کار سیاسی؛ تشکیل خانواده می‌دهد. همه این کارها را می‌کند مثل بقیه مردم، از راه مشروع و درستش؛ اما به هیچ چیز دل نمی‌بندد. منتظر مهدی(عج) یعنی کسی که هر لحظه آماده است از همه چیز دل بکند و مستقیم برود به سمت شهادت. برای چه؟ شهادت برای چه؟ شهادت برای اینکه توحید و عدالت بر تمام جهان حاکم بشود. حال شما بگویید انتظار فرج کار آسانی‌ست؟!
انتظار یعنی منتظر بودن برای آن ساعت و لحظه‌ای که اسم رمز یک عملیات سراسری را بشنویم که شرق و غرب زمین را به سرعت در بر خواهد گرفت. انتظار یعنی آمادگی برای تصفیه جهانی انگل‌های تاریخ، تصفیه جلادان و دجالان، روز لای روبی همه مجاری حیات و زندگی؛ یعنی ارتباط بشر با حقوق بشر، برای اولین بار حقیقتاً برقرار بشود. در فرهنگ شیعی و علوی و مهدوی، منتظر مهدی(عج) کسی است که مشکلش، مشکل خودش فقط نیست، مشکل همه بشریت مشکل اوست، یعنی جهانی فکر می‌کند و می‌گوید «عجّل علی ظهورک».
قیام مهدی(عج) و عدالت او که می‌گویند فقط جنبه مادی‌اش نیست؛ که اگر آقا بیاید بین همه ما روغن و شکر و ... تقسیم می‌کند، هر روز صبح در خانه‌هایمان کیک و نوشابه و ساندیس را خود اصحاب حضرت، تحویل ما می‌دهند! مسئله خیلی بالاتر از این حرف‌هاست.
همه آحاد بشر حق دارند زندگی شرافتمندانه و متوسط معنوی و مفرح مادی داشته باشند. اما این سهم، فقط سهم مادی نیست؛ بالاتر از آن، سهم معنوی و عقلانی است، رشد بشر و کرامت انسان. کرامت از گرسنگی مهم‌تر است. البته رسیدن به یک سطح از عدالت، این است که در این عالم، گرسنه‌ای نباید باشد. نباید یک اکثریت گرسنه باشند و یک اقلیت بخورند تا بالا بیاورند. همه بشر باید در رفاه نسبی باشند. همه جوامع بشری باید امن باشند. نه اینکه ترقه‌ای در خیابان‌های واشنگتن یا لندن یا پاریس منفجر بشود، آن وقت آن‌ها بگویند ما حق داریم هفت، هشت کشور را به خاک و خون بکشیم. امنیت برای همه خواهد بود. در روایت داریم وقتی آقا ظهور می‌کنند در هیچ جای عالم، خرابه‌ای باقی نمی‌ماند. دیگر دروغ گفتن و خیانت کردن غیر عادی است و همه مسائل اخلاقی و معنوی، رشد می‌کند. به عبارتی، حضرت، روح و عقل مردم را رشد می‌دهند.5 در روایت هست زمانی که حضرت ظهور می‌کنند. برادر، دست توی جیب برادر می‌کند و او نمی‌پرسد برای چه. نمونه‌هایش را ما حتی در زمان جنگ و اوایل انقلاب می‌دیدیم. او می‌آید و انتقام حسین‌بن علی علیه السلام را از یزید و یزیدیان تاریخ می‌گیرد6 و انتقام همه مظلومین جهان را.
ما آن روز موظفیم به مبارزه، نه تسلیم. و این، یعنی انتظار مبارزاتی؛ نه انتظار یک آدم مفلوک، تسلیم، بی‌ایمان، ترسو، راحت‌طلب و عیاش؛ که به اسم اینکه آقا می‌آیند و خودشان کارها را درست می‌کنند، از خودش سلب تکلیف می‌کند. وقتی به این تیپ آدم‌ها می‌گوییم: آقا مبارزه کن، زندان برو، تن به خطر بده، به شکنجه، به شهادت، به نبرد، از مال و از جانت بگذر، می‌گویند تا آقا نیاید کاری نمی‌شود کرد، باید آقا بیاید! بعد هم که آقا می‌آید، می‌گوییم: خوب، آقا آمدند، حالا به ایشان ملحق شو و شروع کن، می‌گویند: آقا که آمدند، ما چه کاره هستیم، آقا خودشان ان‌شاء الله کارها را حل می‌کنند! این نوع منتظران مهدی(عج) هیچ وقت منتظر مهدی(عج) نبوده‌اند و نخواهند بود.
منتظران مهدی(عج) آنهایی هستند که از مال و جان و راحتی‌شان گذشتند. بقیه، دروغ می‌گویند! نیمه شعبان، شیرینی می‌خورند، کف هم می‌زنند، اما منتظر مهدی(عج) نیستند! زیرا در روایت‌ها داریم منتظر، کسی است که در عصر غیبت، اهل دروغ، خیانت، رشوه و غصب مال مردم و اهانت به دیگران و چه و چه نباشد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*. بخشی از سخنرانی استاد حسن رحیم‌پور ازغدی، در جمع فعّالین کانون‌های فرهنگی مساجد سراسر کشور در شعبان 1387 ش.
1. قسمتی از زیارت حضرت مهدی علیه السلام بعد از نماز صبح در هر روز. بحار الانوار، ج99، ص110.
2. زیارت آل یاسین، همان، ص111.
3. امام رضا علیه السلام: «الفرج من الفرج». الغیبه طوسی، ص459.
4. رسول اکرم صلی الله علیه و آله: «افضل العباده انتظار الفرج». کمال الدین و تمام النعمه، ج1، ص287.
5. امام باقر علیه السلام: «اذاقام قائمنا وضع الله یده علی رئوس العباد فجمع بها عقولهم». کافی، ج1، ص45.
6. بحارالانوار، ج51، ص28.

دوماهنامه امان شماره 30