از قدیم می‌گویند هرکس چهل روز قبل از طلوع آفتاب، جلوی در خانه‌اش را آب و جارو کند، یک روز، خضر نبی را می‌بیند. ما که عاشق امام زمان(عج) هستیم، چرا این کار را نکنیم؟ شاید چهل روز کمی برای خواب‌آلوهایی مثل من، زیاد باشد، ولی بیاید صبح عید، قبل از کارمند محترم شهرداری، کوچه و خیابانمان را آب و جارو کنیم.
روی پیشنهادهای ما هم قدری فکر کنید.
1. شیرینی خورون
حتماً در اوایل ماه شعبان، هم سن و سال‌های خودتان را دیده‌اید که بشقاب شکلات را در محل می‌گردانند و برای برگزاری جشن امام زمان(عج) کمک مالی طلب می‌کنند.
شما را نمی‌دانم، ولی من وقتی این افراد را می‌بینم، کمی کلافه می‌شوم. نه به خاطر این که راه به راه، باید شکلات بردارم و ده‌ها برابر هزینه‌اش، پول بی‌زبان در بشقاب بگذارم! کلافه می‌شوم از این که جشن میلاد امام زمانمان با پول کاسه گردانی برگزار می‌شود. چطور است امسال، یک ماه به نیمه شعبان مانده یکی دو ساعت از اوقات فراغت خود را به کار کردن برای امام زمان اختصاص دهید. شاگرد بقال و نجار و قصاب بودن چه عیبی دارد؟ کار که عار نیست، هست؟ تازه خدا را چه دیدید شاید با این روش یک کار درست و حسابی برای تابستان به تورتان خورد!
2. چراغ بندون
فکر می‌کنم قبض‌های برق، بعد از هدفمند کردن یارانه‌ها، فیوز از کله‌تان پرانده است! با این هزینه‌ها، چطور می‌شود هم چراغانی کرد و هم مواظب جیب مبارک بود؟ فکر نیروهای چراغ برق را از کله‌تان بیرون کنید. این کار، علاوه بر این که خطر آفرین است، اشکال شرعی هم دارد. ولی می‌توانید با شرکت برق منطقه‌تان هماهنگ کنید و از کارشناسان آنها کمک بخواهید. می‌شود از لامپ‌های LED یا کم مصرف استفاده کنید یا تکنیک رقص نور را به جای چراغانی ساده به کار بگیرید. با شیشه‌بُرهای محله‌تان صحبت کنید و آینه شکسته‌هاشان را در کنار چراغانی به کار ببرید اصلاً می‌توانید قسمتی از کمبود چراغانی را با نصب کاغذ و پارچه‌‌های رنگی جبران کنید. نگذارید یک ماه از جشن بگذرد و بعد به فکر جمع کردن چراغ‌ها بیفتید!
3. جارو کشون
از قدیم می‌گویند هرکس چهل روز قبل از طلوع آفتاب، جلوی در خانه‌اش را آب و جارو کند، یک روز، خضر نبی را می‌بیند. ما که عاشق امام زمان(عج) هستیم، چرا این کار را نکنیم؟ شاید چهل روز کمی برای خواب‌آلوهایی مثل من، زیاد باشد، ولی بیاید صبح عید، قبل از کارمند محترم شهرداری، کوچه و خیابانمان را آب و جارو کنیم. آخ که چه حالی می‌دهد صبح خروس‌خوان، همه در کوچه جمع شویم و شهرداری را غافلگیر کنیم!
4. واکس زنون
در قدیم، وقتی عرفای صاحب‌دل در کنار هم جمع می‌شدند، یکی از افراد، به دور از چشم دیگران به صف النعال می‌رفت و کفش‌ها را تمیز و جفت می‌کرد. اصلاً بگذارید حرف دلم را بگویم. بین خودمان بماند. شما که غریبه نیستید. حتماً دیده‌اید که بعضی از بچه هیئتی‌ها، کفش و جورابشان را رسیدگی نمی‌کنند. در هر صورت، آنها هم مهمان هیئت‌اند و احترامشان، واجب! چند نفر، داوطلب شوید و کفش‌شان را تمیز کنید واکس بزنید. فقط حواستان باشد کفش‌ها را در جای خودشان بگذارید که گناه گم شدنشان به گردن ما نیفتد!
5. غافلگیر کنون
می‌دانم سرتان شلوغ است و وقت سرخاراندن ندارید. ولی چه عیبی دارد بعد از ظهر نیمه شعبان، دو دسته شوید؛ یک گروه، ایستگاه صلواتی را بچرخاند و شما و چند نفر دیگر به عیادت سالمندان دور و نزدیک بروید. می‌توانید به عنوان تبریک، چند تا شیرینی و کیک و ساندیس هم از ایستگاه صلواتی برایشان ببرید تا با این بهانه، حالی از آنها پرسیده باشید. حتی می‌توانید به خانه سالمندان هم سری بزنید. به زحمتش می‌ارزد. باور ندارید، امتحان کنید!
6. گل چین کنون
یکی دو روز مانده به عید، باغچه کنار در خانه‌تان را مرتب کنید. شاخ و برگ‌های اضافی و علف‌های هرز آن را بچینید و خاکشان را صفا بدهید. یادم می‌آید یک بار توی محله قدیمی ما، بچه‌ها گلدان‌های گل طبیعی می‌خریدند و کنار در خانه‌ها می‌گذاشتند. هر کدام از شما می‌توانید با پول شخصی‌تان، گلدانی پر از گل بخرید و بعد از جشن، آن را در گوشه حیاطتان بگذارید. هرچه باشد، بهتر از کاغذ رنگی است که بعد از جشن باید دور ریخته شود. گل‌چین کنون هم فال است هم تماشا!
7. حرف گوش کنون
با فرا رسیدن اعیادی مثل سیزده رجب و نیمه شعبان، صدای نوارها و سی‌دی‌‌های مداحی، کوچه و خیابانها را پر می‌کند. شما این‌بار، بانی خیر شوید و در ایستگاه صلواتی خودتان، از نوارها و سی‌دی‌هایی استفاه کنید که درباره امام زمان(عج) اطلاعات مفیدی می‌دهند. مثلاً ویژگی‌های یک منتظر واقعی را بیان می‌کنند، از نیازهای ما به امام زمان(عج) حرف می‌زنند یا داستان‌هایی درباره امام عصر(عج) و منتظرانش نقل می‌کنند. فکر می‌کنم این کار، حال و هوای ایستگاه شما را عوض کند. باز هم اگر باور ندارید، امتحان کنید!
8. تمیز کنون
تصور کنید صبح شازدهم شعبان است و شما به هر دلیلی، بیرون از خانه‌اید و در کوچه و خیابانها قدم می‌زنید. وقتی بالای سرتان، یعنی سر در خانه‌ها و مغازه‌ها را نگاه می‌کنید، یک عالمه کاغذ رنگی و پوستر و زر ورق می‌بینید که شما را سر کیف می‌آورد؛ اما وای از وقتی که تصمیم بگیرید جلوی پایتان را نگاه کنید! پوست شکلات و میوه و لیوان‌های یک بار مصرف و حتی ظرف‌های غذا، راه و بی‌راه، جلوی پایتان سبز می‌شوند! سطح خیابان که بماند؛ حتی کانال‌های کنار خیابان هم از این جور چیزها پر است. البته گِل و خشتی که برای علَم کردن داربست‌های ایستگاه‌های صلواتی به کار رفته و بعد از برداشتن داربست، همان جا وسط خیابان، جا خوش کرده‌اند، حرف و حدیث دیگری دارد.
چه عیبی دارد هیئت را یک ساعت زودتر تعطیل کنید و از آن ساعت برای تمیز کردن کوچه و خیابانتان استفاده کنید؟ تا یادم نرفته بگویم سطل‌های زباله کنار ایستگاه‌های صلواتی را فراموش نکنید که ناله و نفرین کارگرهای شهرداری دامن گیرتان نشود!
عید به هما شما خوش بگذرد. ما را از دعای خیرتان فراموش نکنید.
رقیه ندیری ـ دوماهنامه امان شماره 30
