در زندگی اومانیستی و سکولار، این ابزار کاملاً مؤثر است و این همه تبلیغ و تهییج غرب نسبت به آن هم از این روست که بتوانند آنها را در زندگی ما جاری کنند. اما به همان نسبت که زندگی حیوانی را برایمان مهم جلوه میدهند، زندگی معنوی و معنویت را از ما جدا کرده و آن را مسئلهای ماورایی، تخیلی و هورقلیایی معرفی میکنند.
معنویت در زندگی امروز، تنها سرعتگیری است که میتواند جلوی هیجان نافرجام این حرکت ضد انسانی، یعنی تکنولوژی، را بگیرد؛ اما واقعیت آن است که از صحنه زندگی بشر امروز، پاک شده و یا در حد فیلمهای تخیلی، تنزل یافته است. معنویت، اگر به علاوه تکنولوژی شود، حتماً مساوی با ارتقاء معنویت آدمها خواهد بود و در دراز مدت، مظاهر تکنولوژی پوچ و بیمایه جلوه خواهند کرد؛ اما اگر معنویت از تکنولوژی جدا شود، تکنولوژی یکه تازی کرده و هر روز برای تخدیر ذهن مخاطب خود، به رنگ تازهای، جلوه خواهد کرد و پول و وقت و استعداد انسان مدرن را به تصاحب خود در خواهد آورد.
تکنولوژی آخرالزمان، تنها رسالت خود را اشاعه بیعدالتی میداند و سعی میکند به این فرار از عدالت دامن بزند. این گونه است که این روزها ما خود را بیشتر از قبیل، در آخر الزمان احساس میکنیم؛ چون تکنولوژی، تعادل زندگی معنوی و مادی انسان قرن بیست و یکم را به هم زده است و این یعنی بیعدالتی.
اگر کسی از این پنجره به دنیا نگاه کند در مییابد که تنها راه زندگی در قرن حاضر و بهرهمندی از آخر الزمان، توجه به معنویت است.
معنویتی که از دین سالم گرفته شده تا رفتارهای شخصی و اجتماعی رادر آخر الزمان اصلاح کند. در این دوره باید انسان بیش از هر کاری، معنویت را در دستور زندگی خویش قرار دهد. این مسئله که معنویت از چه راههایی میتواند به زندگی ما سرایت کند، مجالی بسیار وسیع؛ میخواهد اما همین قدر باید بدانیم که توجه به مهدویت، راه میانبُری است برای رسیدن به معنویت. اگر در زندگی امروز معنویت نباشد، زندگی پر میشود از پوچی و اگر بخواهیم معنویت را در کاملترین شکل آن بیابیم، باید به تفکرات مهدوی ناب، تمسک بجوییم. البته به جهت همین حساسیت، رگههای انحرافی در این حوزه، بسیار است که باید مراقب آن باشیم.
خلاصه اینکه زندگیِ همراه با تکنولوژی، اگر از معنویت جدا باشد، منجلابی میشود برای فرو رفتن انسان در پوچی؛ اما اگر به علاوه معنویت شود، راهی میشود برای تصاحب افقهای روشن. و روشنترین افق در این مسیر، مهدویت و توجه به موعود گرایی است که اثر آن، رهایی انسان آسیب پذیر و آسیب دیده، از بند تعلقات زمینی و اتصال به منبع لایزال رحمت پروردگار است.
حامد حجتی ـ دوماهنامه امان شماره 30