کسانی که به نوّاب اربعه امام زمان(عج) جسارت، و یا نسبت به فقها و علمای بزرگ شعیه اهانت می‌کنند، چنانچه بتوان با نصیحت و ارشاد، آنها را هدایت کرد، باید اقدام به نصیحت و ارشاد نمود و در غیر این صورت، باید از آنها اجتناب کرد.
ایستادن به احترام نام حضرت مهدی(عج)
یکی از مستحبات، ایستادن به هنگام شنیدن نام‌های امام زمان(عج)، به ویژه لقب خاص آن حضرت، یعنی «قائم آل محمد(عج)» و گذاشتن دست‌های خود به علامت احترام و تعظیم بر سر است.1
روایت شده است که روزی در مجلس امام صادق علیه السلام نام مبارک امام زمان برده شد. حضرت به منظور تعظیم و احترام نام آن حضرت از جای خود برخاستند.2 همچنین نقل شده است که «دعبل»، هنگامی که در خراسان قصیده خود را نزد حضرت رضاعلیه السلام خواند و به ذکر حضرت حجّت(عج) رسید، امام رضاعلیه السلام از جای برخاست و دست مبارکش را بر سر خود گذاشت و فرمود: «اللهم عجّلِ فرجه و سهِّل مَخرجه».3
گرچه متعارف و مشهور این است که با شنیدن آن نام خاص، مردم به احترام حضرت می‌ایستند، ولی مرحوم مامقانی می‌فرماید: «ایستادن به هر یک از نام‌های امام زمان(عج) مستحب است و اختصاص به نام قائم ندارد.»4
پرسش: آیا ایستادن به هنگام شنیدن نام حضرت واجب است؟
پاسخ: واجب نیست.5
ذکر نام خاص حضرت مهدی(عج)
از مسائلی که عموم شیعیان از آن دوری می‌جویند، بردن نام خاص حضرت است؛ در حالی که اکثر علماء آن را ممنوع نمی‌دانند. آیت‌الله مکارم شیرازی می‌فرماید: «این ممنوعیت مربوط به زمان تقیه بوده است و امروز مانعی ندارد».6
پرسش: در مجامع عمومی بردن نام مبارک حضرت مهدی(عج) به نام خاص آن حضرت چه حکمی دارد؟
پاسخ: مانعی ندارد.7
توهین به نواب اربعه
پرسش: وظیفه مسلمانان در مقابل کسانی که به نوّاب اربعه امام زمان(عج) و علمای شیعه توهین می‌کنند چیست؟
پاسخ: کسانی که به نوّاب اربعه امام زمان(عج) جسارت، و یا نسبت به فقها و علمای بزرگ شعیه اهانت می‌کنند، چنانچه بتوان با نصیحت و ارشاد، آنها را هدایت کرد، باید اقدام به نصیحت و ارشاد نمود و در غیر این صورت، باید از آنها اجتناب کرد. لذا جوانان شیعه هم باید مراقب باشند که دست‌های تفرقه‌افکن میان آنها تفرقه نیندازند و در مقابل دشمنان اسلام، متحد و متفق باشند و اعتقادات اصیل مکتب اهل‌بیت را از علمای شناخته شده و کتابهای معتبر، فرا گیرند؛ تا گرفتار وسوسه‌های منحرفان نگردند.□
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. فرهنگ فقه، ج1، ص683، منتخب الاثر، ص 506.
2. نجم الثاقب، ص523.
3. شکوه فقاهت، ص310؛ الغدیر، ج2، ص361 و استفتائات جدید آیت‌الله تبریزی، ص505، س 2208.
4. مرآت‌الکمال، ج3، ص 307؛ منتهی الامال، ج2، ص486.
5. استفتائات جدید آیت‌الله تبریزی، ص 515، س 2208؛ استفتائات جدید آیت‌الله مکارم، ج3، س 1513 و استفتائات آیت‌الله بهجت، ج4، ص571، س6516.
6. القواعد الفقهیه، ج1، ص494.
7. جامع المسائل فاضل، ج2، ص492، س1292؛ استفتائات جدید آیت‌الله تبریزی، ص502، س2207؛ استفتائات آیت‌الله مکارم، ج3، س 1506 و استفتائات آیت‌الله نوری، ج1، س1010.
دوماهنامه امان شماره 31
