ما هم که عظمت و هیبت و غنای پروردگار همه هستی را ادراک نکردیم و قلب ما شکوه و غنا و عظمت الهی را نیافته، گمان می‌کنیم اعمال ما ـ خصوصاً که اهل مستحبات هم باشیم ـ چشم خدا را خواهد گرفت! امّا وقتی مثل امیرالمؤمنین علیه السلام به عظمت و صمدیت رب همه هستی واقف شدیم، آن‌وقت اعمال خود را قلیل می‌بینیم.
هدایت:
ما هم که عظمت و هیبت و غنای پروردگار همه هستی را ادراک نکردیم و قلب ما شکوه و غنا و عظمت الهی را نیافته، گمان می‌کنیم اعمال ما ـ خصوصاً که اهل مستحبات هم باشیم ـ چشم خدا را خواهد گرفت! امّا وقتی مثل امیرالمؤمنین علیه السلام به عظمت و صمدیت رب همه هستی واقف شدیم، آن‌وقت اعمال خود را قلیل دیده و از سر صدق و حقیقت می‌گوییم: «الهی قلبی محجوب و... طاعتی قلیل» و یا مثل حضرت زین‌العابدین علیه السلام ناله خواهیم زد: «الهی ارحم عبدک الذلیل ذا اللسان الکلیل و العمل القلیل» ما نیز تا چشم قلب‌مان به شکوه و عظمت و غنای پروردگار عالم باز نشود اندک اعمالمان را کثیر می‌پنداریم؛ تا وقتی که آن شکوه و غنا، مورد رؤیت قلب واقع شود؛ که آن‌وقت، کثیر اعمالمان را اندک و از عرضه آن شرمنده خواهیم بود.
. دعای صباح.
. مناجات المفترقین.
حجت سنایی ـ دوماهنامه امان شماره 31
