راه ازدیاد محبت، یادآوری نعمت‌ها است، چنان‌که خداوند به یکی از پیامبران فرمود: مرا دوست داشته باش و مرا نزد مردم محبوب ساز. عرض کرد: من تو را دوست دارم، اما چه کار کنم که مردم تو را دوست بدارند. فرمود: نعمت‌های مرا نزد آنان به یادشان بیاور که در این صورت مرا دوست می‌دارند.
در زیارت شریف جامعه می‌خوانیم: «انتم السیبل الاعظم و الصراط الأقوم... و الباب المتبلی به الناس من اتاکم نجی و من لم یأتکم هلک ؛ شمایید شاهراه و راه راست و آن، شمایید آن درگاهی که مردم به آن آزمایش می‌شوند؛ هر کس نزد شما آمد نجات یافت، و هر کس نزد شما نیامد، هلاک شد».
در دعای شریف ندبه نیز می‌خوانیم: «این باب الله الذی منه یؤتی؛ کجاست آن درگاهی که هر کس بخواهد به سمت خدا گام بردارد) فقط از این درگاه می‌تواند وارد شود». اکنون جای این سؤال است که جواز ورود به این درگاه و آستان که تنها راه رستگاری و نجات معرفی شده است را چگونه می‌توانیم به‌دست آوریم . برای پاسخ به این پرسش به بیان دو مقدمه که در دعای ندبه نیز آمده، می‌پردازیم.
مقدمه اول: خداوندا تو مزد (رسالت) حضرت محمد صلی الله علیه و آله را دوستی و مودت اهل‌بیت قرار دادی و در قرآن فرمودی: «بگو من از شما برای رسالت مزد نخواهم جز دوستی و محبت خاندانم».
مقدمه دوم: باز در قرآن فرمودی: «آن‌چه که از شما (مردم) به عنوان مزد خواستم آن هم به سود شما است».
در این مقدمه آن سودی که از پرداخت اجر رسالت پیامبرصلی الله علیه و آله، نصیب مردم می‌شود این‌گونه بیان شده: «مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَیهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن یتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا؛ من از شما اجر و مزدی نمی‌خواهم مگر از کسی که بخواهد راهی به سوی خدا بیابد».
نتیجه این‌که محبت به اهل بیت و نزدیکان پیامبرصلی الله علیه و آله خصوصاً امام عصر(عج) سود بزرگی از لحاظ معنوی نصیب انسان می‌کند و باعث هدایت انسان به سوی حقیقت جهان هستی یعنی پروردگار می‌گردد، امّا راه ایجاد و تقویت محبت چیست؟
راه ازدیاد محبت، یادآوری نعمت‌ها است، چنان‌که خداوند به یکی از پیامبران فرمود: مرا دوست داشته باش و مرا نزد مردم محبوب ساز. عرض کرد: من تو را دوست دارم، اما چه کار کنم که مردم تو را دوست بدارند. فرمود: نعمت‌های مرا نزد آنان به یادشان بیاور که در این صورت مرا دوست می‌دارند. لذا وقتی ما نعمت‌هایی را که به واسطه معصومین به ما رسیده متذکر شویم، سبب محبت به ایشان و نیز ورود به این درگاه الهی می‌شود.
اکنون این سؤال به وجود می‌آید که چه نعمتی به واسطه ایشان به مارسیده است؟ برای پاسخ به این سؤال به سه مقدمه توجه فرمایید:
مقدمه اول: بدون تردید از کوچک‌ترین خوبی‌ها که نزد ماست تا نعمت‌های عظیمی که نزد خود می‌یابیم، همگی از جانب خداوند متعال به ما رسیده است، همچنین است هر بلایی که از ما دفع شده است.
مقدمه دوم: خداوند متعال این نعمت‌ها را با واسطه به ما عنایت فرموده است، چنان‌که امام صادق علیه السلامفرمودند: «ابی الله ان یجری الامور الاّ بالأسباب و جعل لکل شئ سبباً؛ خداوند کارها را جز از راه سبب‌ها انجام نمی‌دهد».
مقدمه سوم: در دعای ندبه می‌خوانیم: «این السبب المتصل بین الارض و السماء؛ کجاست آقایی که سبب اتصال دهنده بین مخلوق و خالق است»، یعنی امام عصر(عج) واسطه فیض و نعمت‌ها هستند.
با این مقدمات، حضرت بقیه الله الاعظم(عج) واسطه رساندن این نعمت‌ها به انسان‌ها ست و هر نعمت به ظاهر کوچک که به چشم ما نمی‌آید تا نعمت‌های بزرگ همه و همه به واسطه این سبب الهی به ما می‌رسد، البته ناگفته پیداست که ایشان تنها سبب و وسیله هستند و نعمت دهنده حقیقی خدای متعال است.
به امید آن‌که خداوند ما را از کوبندگان این درگاه الهی قرار دهد.
مهدی زروان ـ دوماهنامه امان شماره 25
