سخن آغازین
سلام بر شهیدان و سلام بر مادران شان! قهرمانانی که با تأسی از اسوه مادران شهید، حضرت ام‌البنین سلام الله علیها از پاره‌های جگرشان گذشتند. شیر زنانی که از شیره جانشان، شیر محبت اهل بیت و امام زمان(عج) را به فرزندانشان خوراندند و دامان پاکشان مهد پرورش انسان‌هایی شد که همانند چهار فرزند حضرت ام البنین فدایی امام زمانشان شدند. مادرانی که هر چند در جبهه‌های جنگ نبودند ولی همانند ام‌البنین که در کنار علقمه نبود و تا ابد نامش با کربلا گره خورد، آنان نیز نامشان با کربلای جبهه‌های ایران گره خورده است. باغبانانی که در بوستان زندگی خویش، شقایق‌هایی زیبا پرورش دادند و از اعماق قلبشان به امام زمان(عج) خود، تقدیم کردند.
گفته‌اند هنگانی که کاروان کربلا به سوی مدینه برگشت امّ البنین سلام الله علیها به بشیر گفت: «ای بشیر! از ابا‌عبداللّه الحسین علیه السلام برایم بگو». بشیر، خبر شهادت چهار فرزندش را به او داد ولی ام البنین سلام الله علیها که محو در ولایت امام زمانش شده بود فرمود:«ای بشیر! از حسین برایم خبر بده. فرزندانم و هر آنچه در زیر آسمان کبود است، فدای حسین علیه السلام باد»؛ بشیر گفت: «خداوند به سبب مصیبت مولایمان امام حسین علیه السلام به شما پاداش بزرگ عنایت کند. چون بشیر خبر شهادت امام حسین علیه السلام را به آن حضرت داد، صیحهای کشید و شروع به نوحه سرایی کرد.
بی شک این بانوی بزرگ اسلام می‌تواند در بسیاری از زمینه‌ها الگویی مناسب باشد. الگو برای مادرانی که می‌خواهند در تربیت نسلی امام باور و امام یاور نقش داشته باشند. مادران شهدا نیز با تأسی از سبک زندگی ایشان، درس صبر و استقامت را فرا گرفتند و در داغ عزیزانشان صبر پیشه کردند و زبان به شکوه و گلایه نگشودند.
بسیاری از شهدا در وصیت نامه های خود از مادرانشان خواسته اند که بعد از شهادتشان صبور باشند و به جای گریه برای آنان در مصیبت امام اهل بیت گریه کنند که به برخی از انها اشاره می‌شود:
شهید حسین نادری: «و تو ای مادرم! صبر را سرمایه ی خود قرار دهید، که زینب سلام الله علیها صابرترین، صابران بود و اگر خواستی گریه کنی، بر مظلومیت اباعبدالله علیه السلام گریه کن ».
شهید محمدحسین چاوشی نجف آبادی :«مادرم! مفتخر باش که چنین فرزندی تربیت نموده و از این که در راه خدا مرا کشته ببینی، همچون مادران صدر اسلام غم و رنجی به تو دست نخواهد داد».
سردار شهید علی اکبر کاملی: «مادرم! وقتی خبر شهادت مرا شنیدید، برایم گریه نکنید، برای علی اکبر حسین علیه السلام گریه کنید و زینب سلام الله علیها را بیاد آورید که داغ هفتاد و دو شهید را تحمل کرد».
شهید خانعلی سیرفر: «مادرم! همچون کوهی باش و استقامت کن و لحظه‌ای از یاد و نام خدا غافل مباش».
شهید اکبر بیک محمد لو : «مادرم! مادر خوبم که تورا بعد از خدا بیشتر از چشمانم دوست دارم کوه باش و چون کوه استقامت کن! لحظه‌ای از نام و یاد خدا غافل مباش و در این راه بکوش و هر چه بکوشی باز هم کم است. ای مادرم! قامتت را بلند گیر و ندای الله اکبر، خمینی رهبر و سخن شهیدان راه خدا را به مردم برسان که همانا سخن آنان پیروی کردن از قرآن و خداست».
شهید مهدی سلطانی: «مادرم! مگر من از علی اكبر و قاسم و دیگر شهدای كربلا عزیزترم، پس برای آنها گریه كنید و شما برادرانم خواهشمندم كه راه مرا دنبال كنید. به سخنان امام گوش دهید كه مانند سخنان حضرت مهدی (عج) می باشد. منافقان را به شدت سركوب كنید».
امید درویشی ـ دوماهنامه امان شماره 47
