حسین (علیه السلام) نیز چشم به راه آمدن حُر بود. به محضر امام رسید. پشیمان. "فدایت شوم من همان کسی هستم که همراهت بودم و از بازگشتت به وطن جلوگیری کردم...گمان نمی کردم که اینان با تو چنین کنند. به درگاه الهی توبه میکنم. آیا توبه من پذیرفته است؟ فرمود: آری خدا توبه ات را می پذیرد."
مولایی از بازگشت و انابه عبدش خوشحال می شود که او را می خواهد. از فرارش غصه دار گشته و چشم به راه باز گشت او می ماند.
مولا به انتظار بازگشت عبدی می نشیند که او را می شناسد و یقین دارد که باز می گردد. اگر اطمینان به آمدنش نداشت چشم انتظارش نمی ماند. نه تنها آرزوی آمدنش را به زبان نمی آورد بلکه نامش را از نیز صفحه دل محو می نمود.
افسوس که مولای ما از قدر ناشناسی و بی مرامی منتظرانش گله ها دارد. ولی با امید، برای بازگشتمان دعا می کند.
در این میان باز هم سخن از جوان است. چراکه بیشترین یاران مهدی (عج) جوانان هستند. پس به هوش برای اجابت امر مولا...
رسول اعظم صلی الله علیه و آله فرموده است: "إنَّ اللّهَ تَعالى یحِبُّ الشّابَّ التّائِبَ." خداوند جوان توبه کار را دوست دارد. فرزند او، مهدی (عج) نیز همین را می خواهد: "وَ عَلَی الشَّبَابِ بِالْإِنَابَه وَ التَّوْبَه" و بر جوانان توفیق توبه و انابه روزی کن...
عمریست که از حضور او جا ماندیم در غربت سرد خویش تنها ماندیم
او منتظر است تا که ما برگردیم ماییم که در غیبت کبری ماندیم
دل نگران است ولی امیدوار و چشم انتظار باز آمدنمان. لذاست که در حق بهترین دوستانش اینچنین دعا می کند.
خدایا! جوانهای مرا باز گردان...
حسین (علیه السلام) نیز چشم به راه آمدن حُر بود. به محضر امام رسید. پشیمان. "فدایت شوم من همان کسی هستم که همراهت بودم و از بازگشتت به وطن جلوگیری کردم...گمان نمی کردم که اینان با تو چنین کنند. به درگاه الهی توبه میکنم. آیا توبه من پذیرفته است؟ فرمود: آری خدا توبه ات را می پذیرد."
با آغوش باز او را پذیرفت تا جایی که حُر اذن میدان خواست. رفت و به شهادت رسید. امام خاک از چهره اش برگرفت و فرمود: "همچنان که مادرت نامیده، حُر و آزاد مردی، آزاد در دنیا و آخرت."
حال که می دانیم مولای ما چشم انتظار است، برگردیم.
اگر حسین علیه السلام یک حُر داشت بیایید تا یک کاروان حُر برای فرزنش محیا کنیم...
او منتظر است تا که ما برگردیم...
. "فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ" پس تنها چيزی که ما را از آنان (شيعيان) پوشيده می دارد، چيزهای ناخوشايندی است که از ايشان به مامی رسد و خوشايند ما نيست و از آنان انتظار نداریم... الإحتجاج علی أهل اللجاج (للطبرسی)، ج2، ص: 499
. امام علی (عليه السّلام)؛ "أصحابُ المَهديِّ شَبابٌ لا كُهولَ فيهِم إلّا مِثلُ كُحلِ العَينِ وَالمِلحِ فِي الزّادِ ، وأقَلُّ الزّادِ المِلحُ." ياران مهدى (عج) جوانند و پيران در ميانشان نيستند مگر همانند سرمه چشم و (يا) نمك در ره توشه ، و كمترين چيز در توشه نمك است. الغیبه شیخ طوسی، ص: 476
. ميزان الحكمة، ج 2، ص 1401
. مفاتیح الجنان به نقل از المصباح للكفعمي، ص:281
."جُعِلْتُ فِدَاكَ أَنَا صَاحِبُكَ الَّذِي حَبَسَكَ عَنِ الرُّجُوعِ وَ جَعْجَعَ بِكَ وَ مَا ظَنَنْتُ أَنَّ الْقَوْمَ يَبْلُغُونَ مِنْكَ مَا أَرَى وَ أَنَا تَائِبٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى فَهَلْ تَرَى لِي مِنْ تَوْبَةٍ فَقَالَ الْحُسَيْنُ ع نَعَمْ يَتُوبُ اللَّه علیک." لهوف سید بن طاووس ص: 103
. " فَجَعَلَ يَمْسَحُ التُّرَابَ عَنْ وَجْهِهِ وَ يَقُولُ أَنْتَ الْحُرُّ كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّكَ حُرّاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ." همان، ص104
حسین حیدریان اردکانی ـ دوماهنامه امان شماره 44
