نشریه امان

(یادادشتی بر دو فیلم مبتنی بر پیشگویی‌های نوسترا داموس
مردی که فردا را دیدThe Man Who Saw Tomorrow و نوسترا داموس 2012 Nostara Damus2012.)
با دوستانی از اهل فکر و اندیشه درباره برخی فیلم‌ها جلساتی داشتیم. در یکی از این جلسات، سخن از فیلم نوسترا داموس 2012 شد، هر کدام سخنان ارزشمندی گفتند. آنچه در ذیل می‌آید، تآملات این جناب در آن جلسه ارزشمند است:
گویا ماجرای تحریف اشعار و مطالب معروف به پیشگویی‌های نوسترا داموس پایان پذیر نیست و قرار است هر از چندگاه، توپخانه دروغ پردازی غرب با شیوه‌های مختلف، آینده را هولناک و به این طریق، مخاطبان خود را در وحشت و بهت فرو ببرد و از آنان چون آدمی که دچار شوک شده و اراده و تعقلی ندارد؛ برای مقاصد خود بهره برداری و با اهداف خود همراه کند. در این میان به تعبیر «هانتینگتون» (نظریه پرداز جنگ تمدن‌ها) و دیگران، مهم‌ترین هدف و مخالف تمدن اسلام است. باز به اعتراف خود آنان، انقلاب اسلامی ایران معادلات جهان را به هم ریخته و به تعبیر «فرانسیس فوکویاما»، شاگرد «هانتینگتون» این شیعه است که چون پرنده‌ای با بال سرخ (امام حسین علیه السلام و شهادت طلبی) و بال سبز (امام مهدی علیه السلام و امید به آینده روشن) و قلبِ تعبد پذیری و ولایت پذیری و پیروی از فُقها، سال‌های متمادی، جنبش‌خیز و مبارز در مقابل تمام دنیای آنان ایستاده است.
با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، جبهه غرب با جریانی مواجه شد که نه غربی بود و نه شرقی و برخلاف نظام‌های سکولاریسمی (کمونیستی یا لیبرالیستی که دین را حذف یا به انزوا کشانده‌اند)، به محوریت دین و به رهبری عالمی دینی، تمام دنیای آنان را به تمسخر گرفته بود؛ انقلابی که به مرز ایران محدود نبود و تمام محرومان و مستضعفان عالم را به اسوه برداری و همراهی فرا می‌خواند. لذا نظام سلطه در کنار تمام شیوه‌ها و ابراز‌های مختلف، نظیر محاصره اقتصادی، کودتای طبس، نوژه و جنگ تحمیلی و ... ؛ هنر را نیز به یاری گرفت.
در میان فیلم‌ها و سریال‌های متفاوت که سال‌هاست توسط کمپانی‌های صهیونیستی عرضه می‌شود، نظام غرب، لیدر و رهبری جریان انکار، تخریب، تحریف و جایگزین سازی را داراست و گاه به صورت مستند (چون فیلم مردی که فردا را دید، نوسترا داموس 2012 و ...) و گاه به صورت هنری و سینمایی (چون 2012، آرماگدون... و هزاران اثر هنری دیگر) ارائه می‌شود.
آنچه در این نوشتار مورد بررسی و مقایسه قرار می‌گیرد عبارت است از دو مستند (The Man Who Saw Tomorrow)مردی که فردا را دید (معروف به پیشگویی‌های نوسترا داموس) به کارگردانی رابرت ژنت (Robert Guenette) با اجرای بازیگر و کارگردان مطرح، اورسن ولز (Orson Welles) محصول 1981 یعنی چند سالی پس از آغاز انقلاب اسلامی ایران و مستند نوسترا داموس 2012 به کارگردانی اندی پیکارد Andy Pickard محصول 2009 که به تازگی ارائه شده است. البته توضیح مفصل درباره نوسترا داموس و فیلم مردی که فردا را دید (یا همان پیشگویی‌های نوسترآ‌داموس) را سابقاً بیان داشته‌ایم.
شباهت‌ها و تأملات
1ـ هر دو فیلم، در بردارنده ترکیبی از پیشگویی‌ها و مطالبی با ژستِ علمی است تا اهداف سازندگان به خوبی به بیننده القاء گردد.
2ـ اشعار مبهم منسوب به میشل نوسترا داموس، بار اولی نیست که تحریف می‌‌شود، در سال‌ 1940 توسط هیتلر و پس از آن در سال 1943 به وسیله چرچیل و بارها توسط آمریکا مطابق اهداف آنان تفسیر شده است. در این موضوع نیز دو اثر مشترکند.
3ـ آینده در هر دو فیلم وحشتناک و هراس انگیز است.
4ـ در هر دو مستند، به کنایه یا صراحت، اسلام، مسلمانان، جمهوری اسلامی ایران و رهبران آن، تهدید کننده امنیت و آینده جهان مطرح می‌گردند.
در فیلم مردی که فردا را دید (محصول 1981)، پس از نشان دادن صحنه‌های انقلاب اسلامی ایران، رهبری از جهان اسلام، به عنوان سومین ضد مسیح و رهبر ترور و وحشت مطرح می‌گردد (البته در نمایی شبیه به حسینه جماران) که پس از هیتلر و ناپلئون جهان را به نابودی و جنگ می‌کشد و به صراحت مطرح می‌شود. «مسلمانان با پی بردن به ارزش‌ها و قدرت خود، می‌توانند برای جهانیان خطر باشند».
در فیلم اخیر نیز (نوسترا داموس 2012) با نشان دادن تصویر رییس جمهور کنونی ایران (دکتر محمود احمدی نژاد) به صراحت بیان می‌شود: «این واقعیت است که ایران، هم اکنون یک تهدید بزرگ برای غرب است... و بخشی از بحران بزرگی است که کل بشریت را تهدید می‌کند».
5ـ هر دو فیلم برخلاف نقطه مشترک تمام ادیان ، مبنی بر عدم صحت توقیت و تعیین وقت برای ظهور و یا قیامت، به تعیین وقت پرداخته و زمان ارائه می‌دهد و به صراحت از آغاز ویرانی‌های فراگیر و وحشت آخرین در آینده‌ای نه چندان دور سخن می‌گوید.
فیلم اول محصول 1981؛ آغاز جنگ‌ها را 1994 و آمدن پادشاه وحشت و اوج درگیری‌ها را 1999 بیان می‌دارد و فیلم دوم محصول 2009 (شبیه آثار دیگری که سال 2012 را مطرح می‌نماید ) ویرانی‌ها را سال 2012 مطرح می‌نماید.
6ـ در هر دو اثر، این مطلب، صریح یا غیر مستقیم القاء می‌شود که جریان انقلاب اسلامی ایران، آغاز‌گر فتنه‌‌ها آخر الزمانی است و باعث بیداری دیگران شده است.
چنان که گفتیم؛ در فیلم اول (مردی که فردا را دید The Man Who Saw Tomorrow محصول 1981) ؛ پس از تصاویر انقلاب اسلامی و امام راحل، از بیداری ملت‌های مسلمان و پی بردن آنان به حکومت فوق العاده خود سخن می‌گوید
در فیلم دوم (نوسترا داموس 2012) نیز با نشان دادن تصویر رییس جمهور فعلی ایران، جمهوری اسلامی ایران را بخشی از بحران بزرگی مطرح می‌کند. که کل بشریت را تهدید می‌کند و در کنار تصویر رئیس جمهور ایران، تصویر هوگو چاوز قهرمان ضد آمریکایی ارائه می‌شود که به گونه‌ای نشانگر تأثیر پذیری از ایران است.
7ـ نقطه مشترک دیگر این است که در هر دو محصول، در کنار تصویر تاریک ارائه شده از آینده، چنین گفته می‌شود که آینده قابل تغییر است و بایست آن را تغییر داد یعنی در مقابل آنتی‌کریست‌ها و عوامل نابودی ایستاد.
در فیلم اول(1981) فیلم با وصیت نوسترآ داموس به فرزند خویش پایان می‌پذیردکه:
«آینده قابل تغییر است و می‌توان آن را تغییر داد.» و در فیلم دوم (2012) از قول نوسترا داموس می‌گوید:
«انتخاب با شماست. شما تصمیم می‌گیرید چه چیزی می‌خواهید انجام دهید». و بعد ادامه می‌دهد: اینها پیامی است برای نجات ما.
جمع بندی و نتیجه گیری
به نظر می‌رسد این دو اثر، یک مسیر را طی کرده و فیلم دوم یادآور همان ادعاها و همان حرف‌های فیلم اول و ناظر به آن است.
آنچه واقعیت است و نیاز به پیشگویی افرادی نظیر نوسترا داموس ندارد این است که سال 2012، پایان تاریخ جهان نیست. پایان تاریخی که نظام سرمایه‌داری، پرچم‌دار آن است، سال‌هاست شروع شده است. صدای شکستن ستون فقرات نظام سرمایه‌داری، سال‌هاست که به گوش فرهیختگان جهان رسیده است. نظام غرب با همه ادعاهای لیبرال دموکراسی خود، چیزی برای دفاع از خود ندارد. نه در کشورهای خود، رنگ و بویی از دموکراسی مانده است و احزاب و عمدتاً لابی‌های صهیونیستی اجازه‌ای به مردم برای تصمیم و انتخاب سرنوشت خود می‌دهند و نه بیرون از مرزهای خود حرمتی برای رأی و تصمیم و انتخاب دیگران قائلند. غرب با آن هیاهوها، سال‌هاست که شعار دموکراسی خود را با سر نیزه به افغانستان و عراق و یمن و کشورهای دیگر تحمیل می‌کند و مانند مغول و چنگیز و اسکندرها با خونریزی مرزها را در می‌نوردد.


*. سردبیر.
. فصلنامه انتظار، ش5، مقاله مهدی انکاری و انتظار ستیزی، نگارنده، و CD غرب و مهدویت، تحلیل و بررسی فیلم مردی که فردا را دید (The Man Who Saw Tomorrow) و برخی بازی‌های رایانه‌ای، نگارنده.
. همان.
. تمامی ادیان معتقدند که زمانی برای قیامت و ظهور نمی‌توان ارائه نمود و کسی را به آن آگاهی نیست؛ برای مطالعه بیشتر؛ رک : مجله هفت آسمان، تابستان 1383 - شماره 22، حسین توفیقی، مقدمه‌ای بر مقایسه ادیان توحیدی.
. نظیر فیلم‌ سینمایی 2012 اثر رولند امریچ (Roland Emmerich) محصول 2009 در حال اکران و رستاخیز 2012 اثر Doomsday کارگردان:نيک اور هارت،Nick Everhar.

محمد صابر جعفری ـ دوماهنامه امان شماره 22