جالب و یا دردناك‌تر آنكه در زمان ظهور هم، لشكر حضرت مهدی(عج) به سوی كوفه رهسپار می‌شود و چند هزار نفر مجهز به سلاح كه حتی قاریان قرآن و دانشمندان دینی و عابدان در بین آنها هستند در برابر ایشان می‌ایستند و همگی یك صدا فریاد می‌زنند: «ای فرزند فاطمه! از همان راهی كه آمده‌ای باز گرد، زیرا به تو نیازی نداریم».
نه! لطفاً نفرمایید كه این حرف، مربوط به جاهلان و بی‌خبران است كه در اثر کم اطلاعی، نیاز خود به معنویت و اطاعت خدا را درك نمی‌كنند و بر طبل تو خالی خود می‌كوبند، زیرا شیطان اولین كسی بود كه بعد از هزاران سال عبادت، احساس بی‌نیازی كرد و در برابر فرمان اِلاهی ایستاد و سجده‌ای كه می‌توانست باعث تربیت او شود را كنار گذاشت و مجبور شد بجای آن، طمع پیروی دیگران را همیشه همراه خود داشته باشد و همیشه تاریخ، در حسرت کشاندن دیگران، به دنبال خود باشد؛ همو كه می‌توانست با آن سابقه طولانی در عبارت، دیگران را در حسرت رسیدن به خود، بگذارد.
این ویروس پس زدگی كه اتفاقاً باید گفت معمولاً بین عابدان و انسان‌های مثبت و مؤمن، رشد و نمو كرده، در طول تاریخ، جمعی را در برابر پیامبران و اولیای الاهی قرار داده است، همان عابدان و كاهنان و مقدس مآبان ظاهر بینی كه در برابر حضرت موسی و بعدها در برابر حضرت عیسی ایستادند.
این ویروس كهنه‌كار، دوران جهش و تكمیل چرخه ژنتیكی خود را طی كرد تا آنجا كه عهد كنندگان غدیر را، در صفین و جمل، مقابل ولایت امیر‌المؤمنین علیه السلام و دعوت کنندگان از امام حسین علیه السلام را در مقابل ایشان قرار داد. اینان تصور كردند كه بدون ولایت اهل‌بیت هم می‌شود جامعه‌ای آرمانی و آرام و دینی داشت، شاید حداقل گروهی از مردم كوفه در مرحله حادّ و پس‌زدگی قرار داشتند كه با آنهمه كرامات و عنایات و علم و عظمتی كه در اهل‌بیت دیده و از نزدیك لمس كرده بودند، راه موفقیت خود را در جدایی از آنها تصور كردند و چه بد حكم كردند.
جالب و یا دردناك‌تر آنكه در زمان ظهور هم، لشكر حضرت مهدی(عج) به سوی كوفه رهسپار می‌شود و چند هزار نفر مجهز به سلاح كه حتی قاریان قرآن و دانشمندان دینی و عابدان در بین آنها هستند در برابر ایشان می‌ایستند و همگی یك صدا فریاد می‌زنند: «ای فرزند فاطمه! از همان راهی كه آمده‌ای باز گرد، زیرا به تو نیازی نداریم».
و این بیماران آخر الزمانی چقدر بدن تب‌زده بیمارشان، شبیه مردمی است كه با وجود اینکه می‌دانستند امام حسین علیه السلام فرزند علی بن ابی‌طالب علیه السلام است، گفتند هر چند تو گناهی نداری ولی از روی خشم و غضبی كه با علی داشتیم با تو می‌جنگیم و دردناك تر آنكه شهر مكه، یعنی همان جایی كه با قدم‌های ولایت، از بتها و بت‌پرستی پاك شد و به همت رنج‌های بی‌پایان امیر‌المؤمنین علیه السلام به روی اسلام، رفاه، تمدن و پیشرفت بوسیله آنها تمدن اسلامی پایه‌گذاری شد، چنان به ویروس مقاوم شده پس‌زدگی گرفتار می‌شود كه نماینده امام زمان(عج) را در آنجا و آنهم بین رکن و مقام به شهادت می‌رسانند و حضرت به یاران خود می‌فرماید: «من به شما گفتم كه اهل مكه ما را نمی‌خواهند».
چرا اینگونه نباشد در جایی كه مردم مكه، در زمانی که امام حسین علیه السلام به آنجا رفتند، ایشان را حمایت ننمودند و به همان حج و عبادات ظاهری خود، دلخوش كردند و حتی كوفیان هم، نماینده امام را تنها گذاشتند تا وی به شهادت رسید و با زبان بی‌زبانی گفتند كه به شما نیازی نداریم و خودمان عاقلانه و با ریش سفیدی بزرگان كوفه و ساخت و پاخت با دشمنان امام حسین علیه السلام، كارها را درست می‌كنیم!
اما سخن در حال و گذشته نیست؛ مگر نه این است كه سال‌ها و قرن‌ها بر ما گذشت و طاعون‌ها و وباهای مختلفی آمدند و رفتند و بعد از این هم احتمال انواع بیماری‌های پیشرفته وجود دارد؛ حالا هم که همه ما فعلاً به فكر آنفلوانزای جدید هستیم! اما كمی و فقط كمی لازم است به فكر واكسن بیماری پس‌زدگی از ولایت باشیم، اشكها و گریه‌های حسینی، توانست آموزه‌های یزیدی طاغوت را به موزه ببرد، چرا نتواند همان اشكها و هیئت‌ها و دسته‌ها، اتحاد ولایی را به مردم و نخبگان ما برگرداند؟ مگر سینه زنی‌ها و روضه‌ها نبود كه ما را عاشق امام خمینی كرد و باعث شد، دست رد بر سینه بیگانگان بزنیم و خود را از دامان گروهك‌های منحرف داخلی برهانیم و تنها بر ریسمان محكم ولایت بایستیم و ایستادگی كنیم؛ احساس نیاز واقعی ما به ظهور و عطش چشمه سار ولایت مهدی فاطمه(عج) باعث شد، دفاع مقدس ما سرشار از عنایت آشكار و پنهان حضرت حجّت(عج) شود كه همگی به آن معترفیم و امام راحل نیز بارها فرمودند: كه دست عنایت الاهی و هدایت‌های حضرت مهدی(عج) را در جریان انقلاب دیدیم.
مگر نگفتیم «اگر آه تو از جنس نیاز است که در باغ شهادت باز، باز است». چیزی عوض نشده! باور كنیم، سیل خروشان منتظران ظهور و عاشقان ولایت، در جریان است و پس زده‌ها را به كنار می‌برد و اگر ریشه‌ای هم پیدا كرده باشند، با موج قدرتمند خود، آنها را ریشه‌كَن می‌نماید.
فقط حرف همان است كه از اول گفتیم و می‌گوییم: خود را عقل كل ندانیم و عقل كل را همان ولی‌الله اعظم، امام زمان(عج) بدانیم كه پشتوانه و پشتیبان ولایت فقیه است. ما همانهائیم كه چشممان به دهان مبارك امام راحل بود، چون می‌دانستیم كه خواسته امام زمان(عج) از زبان مبارك ایشان صادر می‌شود. با تمام تخصص‌ها و فنون علمی و نظامی و مدیریتی كه برخی از ما داشتند بازهم اشارت امام را كافی می‌دانستیم، چون اشارت امام زمان(عج) را در آینده آن می‌دیدیم.
حالا هم درد، همان است و درمان هم، همان! راه امام هم عوض نشده، خط امام، خط ولایت فقیه در هر زمان است. این است توصیه همه بهداشت‌یاران سلامت معنوی به پس زدگان: «بی عشق خمینی نتوان عاشق مهدی شد» و «ما به راه خمینی بمانیم یا علی گفته‌ایم و همانیم».
*. کارشناس ارشد امامت و مهدویت.
. آیات 6 و 7 سوره علق: «كَلاّ إِنَّ اْلإِنْسانَ لَیطْغى،أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى، همانا انسان طغیان می‌كند(وقتی) كه ببیند بی‌نیاز است (احساس بی‌نیازی كند).
. كلهم یقولون: «یابن فاطمة ارجع لاحاجة لنافیك...» دلائل الامامه ص241، كتاب الغیبه، شیخ طوسی ص 283.
. اثبات الهداة شیخ حرّ عاملی، ج3، ص 516.
. الا أخبرکم ان اهل مكة لایریدوننا ، بحارالانوار، ج 52، ص 307.
. و نیز اشاره به روایت امام زمان : «انا غیر مهملین لمراعاتكم و لاناسین لذكركم و لولا ذللك لنزل بكم اللأواء و اصطلمکم الاعداء؛ ما شما را رها نكرده‌ایم و شما را فراموش نمی‌كنیم، و اگر اینطور نبود، دردها و بیماریها بر شما فرود می‌آمد و دشمنان شما را پایمال می‌كردند».
*جواد اسحاقیان ـ دوماهنامه امان شماره 21
