یکی از نکاتی که دوستان اهل بیت باید به آن توجه داشته باشند این است که غم‌ها و عزاداری‌های ما با شادی‌های ما موازنه ندارند. این خوب است که ما در مراسم‌های عزاداری سرمایه می‌گذاریم، ولی باید در مراسم‌های شادی هم سرمایه گذاری کنیم؛
در ایام شادی نباید روضه های زیاد خوانده بشود. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: شیعیان ما از سرشت و طینت گِل ما خلق شده اند، آنها در شادی ما شاد و در غم ما غمگین هستند؛ بنابراین باید بین شادی و غم توازنی باشد، همان‌طور که برای شهادت امام حسین علیه السلام اطعام می‌دهیم، خوب است برای سوم شعبان هم اطعام بدهیم و دلها را شاد کنیم. چند روز جشن برای امام زمان(عج) کم است، ما می‌توانیم تا ماه رمضان جشن بگیریم. مثلاً برای امام حسین علیه السلام بیست روز جشن بگیریم.
ما می‌توانیم کاری کنیم که دل امام حسین علیه السلام شاد شود و مهمترین آنها، این است که گره های مردم را باز کنیم؛ مثلاً گره‌ای را باز کنیم یا زندانی‌ای را آزاد کنیم یا قرضی را ادا کنیم یا افرادی را که تابه حال به زیارت امام حسین علیه السلام یا امام رضا علیه السلام مشرف نشده‌اند، به زیارت بفرستیم و خرج سفر آنها را بدهیم تا خودمان را در ثواب زیارت شریک کنیم، یا اینكه در این ایام مهمانی بدهیم. اطعام در ایام شادی یا عزاداری فرقی ندارد و ثوابش یکی است. البته دستگاههای دولتی هم می توانند در این جشن ها کمک کنند تا ایام شادی را مثل ایام عزاداری پاس بداریم.
حجت الاسلام حبیب الله فرحزاد ـ دوماهنامه امان شماره 42
