اینکه خداوند، عده‌ای را به عنوان دوست خودش انتخاب می‌کند، به خاطر این است که آنها لطف خداوند را قبول کرده‌اند، یا به عبارت دیگر، خودشان را در معرض لطف خداوند قرار داده‌اند. امام زمان(عج) هم جانشین خداوند بر زمین هستند و مَثَل ایشان مَثَل خورشید است؛ پس اگر کسی خودش را در معرض عنایات حضرت قرار دهد، مورد لطف و عنایت ایشان قرار می‌گیرد
«عجب رشدی کرده‌ای! چه خوب بزرگ شده‌ای! چه خوب قد کشیده‌ای! خورشید، هوای تو را دارد؛ اما اصلاً ما را حساب نمی‌کند و به ما نگاه هم نمی‌کند».
آفتابگردان نگاهی پر مهر به گل کرد و گفت: «اصلاً این طور نیست. آفتاب به همه یک جور می‌تابد و عدالت آفتاب، شهره است. منتها من از اول صبح که آفتاب می‌خواهد در بیاید، رو به او می‌کنم و تا غروب، رویم به اوست و در این مدت، از نور او کمال بهره را می‌برم؛ اما تو زیر آن درخت تنومند راحت خوابیده‌ای و منتظری دستی از آستان غیب کمکت کند. تو خودت، رو به خورشید نمی‌کنی، وگرنه او کمکت می‌کرد و تو هم رشد می‌کردی. پس تقصیر از جانب توست.»
دوستان عزیز!
سید بن طاووس در مقدمه کتاب «لهوف» به فرزندش فرموده: «اینکه خداوند، عده‌ای را به عنوان دوست خودش انتخاب می‌کند، به خاطر این است که آنها لطف خداوند را قبول کرده‌اند، یا به عبارت دیگر، خودشان را در معرض لطف خداوند قرار داده‌اند. امام زمان(عج) هم جانشین خداوند بر زمین هستند و مَثَل ایشان مَثَل خورشید است؛ پس اگر کسی خودش را در معرض عنایات حضرت قرار دهد، مورد لطف و عنایت ایشان قرار می‌گیرد.»
گر گدا کاهل بود، تقصیر صاحب‌خانه چیست؟!
میثم آقایی ـ دوماهنامه امان شماره 35
