نشریه امان

شاید اولین باری که یک دانشجو لینکی را برایم ایمیل کرد تا آتش شور انقلابی‌ام را شعله‌ور کند و مرا به واکنش وادار کند، خیلی نگذشته بود که دیدم ایمیل‌های گروهی دست به دست می‌چرخد و لحظه به لحظه دامنه مخاطبش افزوده می‌شود؛ ایمیلی که حکایت از توهین یک هتاکِ بی‌دین، به یکی از مقدسات در یک صفحه از بی‌کرانه اینترنت می‌کرد و تشویق برخی از جوانان پاک و مؤمن که جوّی احساسی و عاطفی در دفاع از مقدسات در فضای مجازی علی‌الخصوص در فیس بوک به راه انداخته بودند و به تدریج خبرش با به به و چَه چَه در وبلاگ‌ها و سایت‌ها منتشر شد.
با دیدن این اتفاقات نگران‌تر می‌شدم. چون معلوم بود که این فضا و یادآوری و تکرار توهین و دفاع مستقیم! و دامن زدن به ماجرا، یعنی زمینه‌ای برای تکثیر و تشدید توهین‌ها و تغییر روش‌های ملحدان و بیماران سخت روانی که« فَزَادَهُم اللهُ مَرَضا». این نکته را نمی‌خواستم این‌جا و یا در تلویزیون و منابر به صورت عمومی بگویم، لذا در کلاس‌هایم نظرم را همان موقع گفتم و اجمالا مخالفتم را بیان کردم. اما ظاهرًا ناچاریم این تذکر لازم و ضروری را به صورت عمومی بیان کنیم.
این‌که مُد شده هر کس از جدیدترین بیانات یک دیوانه بی‌خرد، زودتر اطلاع داشته باشد، از سایرین، مؤمن‌تر و انقلابی‌تر است، از یک سو، مؤمنین را در «مسابقه زودتر باخبر شدن و سریع اعلام کردن موارد مشابه» می‌اندازد و از سویی بهترین فرصت و قوی‌ترین رسانه رایگان را برای چهره شدن و جهانی شدن یک دیوانه مهیا می‌کند. وقتی اروپا تمام ظرفیت تبلیغی خود را پای دفاع از یک زن بدکاره قاتل می‌آورد، پس برای تبلیغ از چند دیوانه بی‌دین هم جا هست!... البته اگر ما دست به دست هم دهیم و نام او را بر سر زبان‌ها بیاندازیم و به سرعت از یک ناشناسِ بیمار، یک چهره معروفِ مخالف جمهوری اسلامی و مخالف شیعه بسازیم و چالشی به چالش‌هایمان اضافه کنیم!
در زمان تهدید آن کشیش دیوانه آمریکایی، در برنامه زنده «این شب‌ها» نظرم را بیان کردم و از رسانه ملّی و کارشناسان درخواست کردم که «نام این فرد را نیاورید. او را عَلَم و معروف جلوه ندهید ـ چون معروف نیست ـ و آدرس کلیسای کوچک او را ندهید. چون تمام این بازی موهن را درآورده فقط برای دیده شدن و کسب امتیاز در آمریکا و غرب. او را تحقیر کنید و از دانستن نامش یا فامیلی او تجاهل کنید! برای او گزارش خبری نسازید.» اما شهوتِ عجیب و غریب «خود برتر جلوه دادن» و خود را آشنا به هفت میلیارد سکنه زمین نشان دادن، در بسیاری از چهره‌ها هست و به مدد همین گوگلِ کذا و کذا تمام جزییاتی را که خودشان می‌خواهند، فرد به دست می‌آورد و با مباهات برای دیگران بیان می‌کند و خلق‌الله هم می‌گویند: «به به، چقدر فلانی دشمن شناس است.» واقعاً باید از این بی‌تدبیری‌ها احساس خطر کرد.
کسی انکار نمی کند که دفاع نادرست و روش‌های ناصحیح و هیجانی، راه‌کار مناسب و مدبرانه‌ای برای مقابله نیست. اما مشکل این‌جاست که از کجا معلوم که این روش درست است یا آن روش؟! و ظاهراً تنها چاره آزمون و خطاست! و متأسفانه هزینه این آزمون و خطاها را، که قابل محاسبه هم نیست، کسی به عهده نمی‌گیرد و اگر هم به عهده بگیرد آیا قابل جبران است؟!
متحیّرم که چرا همه سربازان این «خط آتش» به اختیار عمل می‌کنند و از دیگران انتظار پیروی و تأیید و همراهی دارند! مگر اهالی این جبهه با فرمانده خود قطع ارتباط‌اند؟! اگر گروهی از لشکر توحید از فرمانده خود و سلسله مراتب فرماندهی انتظار تبعیت و همراهی داشته باشند، حافظه تاریخی ما آن‌ها را نهروانی می‌نامد، نه شُرطَه الخَمیس!
چرا این نوع واکنش‌های ناصحیح تقبیح نمی‌شود؟! آیا این روش‌ها مثلاً همین اطلاع‌رسانی‌های سایت‌های تحلیلی ـ خبری یا ایمیل‌های گروهی فوری و یا همین دهه گرفتن‌های اینترنتی در کنترل این موارد تأثیر داشته؟!
جسارتاً پیشنهاد می‌کنم:
۱. خوب است ماده‌513 قانون مجازات اسلامی را بخوانید: «هركس به مقدسات اسلام و یا هر یك از انبیای عظام یا ائمه طاهرین علیهم السلام ، یا حضرت صدّیقه طاهره سلام الله علیها اهانت نماید، اگر مشمول حكم سابّ النبی باشد اعدام می‌شود و در غیر این صورت به حبس از یك تا پنج سال محكوم خواهد شد.» و فهرست محتوای مجرمانه، موضوع ماده۲۱ قانون جرایم رایانه‌ای را هم ببینید. همه تمهیدات قانونی برای کنترل و مدیریت این موارد در قانون پیش‌بینی شده است، فقط باید سطح انتظار و توقع اجتماعی از دستگاه‌های نظارتی و قضایی ارتقا پیدا کند.
۲. اگر کسی این‌گونه موارد را برای شما ارسال کرد، از مراجعه و دیدن لینک آن مطلب جدّا خودداری کنید، حتی اگر دوست صمیمی شما برایتان نوشته باشد: «ببین چه توهین‌هایی کرده!» و یا «ببین چه شبهاتی وارد می‌کنند!» جنگ کلیک‌ها و امتیارات فیس بوکی و الِکسایی و... است و کسب رنکینگ‌های مجازی و سیاسی ـ اجتماعی پیاده نظام صف دشمن است!
۳. اگر این نوع موارد را که کم هم نیستند درجایی دیدید، آدرس مطلب آن را برای دوستان‌تان ارسال نکنید!
۴. و حتما آدرس آن صفحه را جهت پیگیری و اقدام قضایی خردمندانه و دور از هیاهو به مراجع قانونی گزارش دهید و بدانید که بعد از آن هیچ مسئولیتی در قبال اطلاع‌رسانی ندارید!
۵. اگر در جمع خانواده و دوستان در این خصوص صحبت شد، تجاهل و تغافل کنید و با ذکر تبرّی از دشمنان اسلام و بی اهمیت دانستن این اتفاقات، محترمانه درخواست کنید موضوع گفتگو عوض شود.
۶. فراموش نکنیم انتشار این نوع اخبار از مصادیق اشاعه فحشا و معصیت است.
۷. هر چند همه دلایلم را بیان نکردم، اما از شما درخواست می‌کنم در این باره دقیق‌تر تأمل و تفکر کنید.
۸. مراقب سلامت روح لطیف و پاک خودتان باشید و اگر چنین مواردی را دیده‌اید یا خوانده‌اید، خود را دلداری بدهید که هرچند خدا همیشه دشمن داشته و دارد، اما «الاسلامُ یَعلُو وَ لا یُعلَی عَلیه» و بدانید که سالها و قرن‌ها بدترین جسارت‌ها به انبیا و ائمه سلام الله علیهم اجمعین شد، اما اسلام زنده است و رو به گسترش و توسعه. چه جسارتی بالاتر از شهادت امام حسین علیه السلام و اسارت اهل بیتش. اما ببینید این اسلام و امام حسین علیه السلام است که زنده است و حیات بخش!
نکته آخر آن که نقش اختلالات حادّ روانی در این گونه رفتارهای هنجارشکن، باید جدّی‌تر تلقّی شود. ارتباط روشن برخی اختلالات سایکوتیک با برخی معضلات سیاسی ـ اجتماعی و اجتماعی ـ فرهنگی را نمی‌شود انکار کرد و لزوم توجه و بررسی موضوع از ناحیه نظام خیلی ضروری به نظر می‌رسد، تا همه با هم بتوانیم با تحلیلی روشن و غیر ژورنالیستی از زمینه‌های بروز این نوع رفتارهای خشم‌آلودِ ملحدانه، به مدیریت زمینه‌های بروز آن بپردازیم.


*. نماینده جامعه روحانیون در هیئت منصفه متبوعات.
.سوره بقره،10.
.یعنی اسلام برتری می‌یابد و چیزی بر آن تفوق و برتری نمی‌یابد.
.نوعی اختلال عصبی و روانی.

حجت‌الاسلام شهاب مرادی* ـ دوماهنامه امان شماره 36