انسان با دیدن زیبایی به سوی آن جذب میشود، خواه منظرهای زیبا باشد و یا تصویر، صوت، ساختمان، رنگ و یا لباسی زیبا. آدمی به زیبایی گرایش دارد؛ زیرا زیبایی، کمال است و همین کمال است که فطرت انسان را محفوظ و مجذوب میکند.
***
2. زیبایی برای جوان
خودآرایی و زیبا ظاهر شدن از جمله میلهایی است که اگر چه ارضا نشدنش حیات انسان را به خطر نمیاندازد؛ ولی درک آن برای انسان لذت بخش است و انسان را به سوی خود میکشاند. ارضای این میل اصیل و فطری شکفتن احساسات جوان را یاری میکند و روح و عاطفه او را قدرت میبخشد. در چنین حالی جوان بهتر میتواند از نیروی عقل و اندیشه خود بهره برداری کند و به جامعهاش خدمت کند.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام جامهای را که بهتر بود به غلام جوانش «قنبر» داد و فرمود: «تو جوانی و مانند سایر جوانان به تجمل و زیبایی رغبت بسیار داری، به علاوه من از خدای خود حیا میکنم که لباسم بهتر باشد.»
***
3. آراستن روح
به همان میزان که پاکیزگی و آراستگی ظاهر مهم است، آراستگی عقل و اندیشه و اخلاق نیز اهمیت دارد. فرد آراستهای که رفتاری ناشایست از خود بروز میدهد و به ارزشهای اخلاقی پایبند نیست، قطعاً برای اجتماع فردی مقبول نخواهد بود. آراستن ظاهر، تنها در کنار آراستن روح است که جامعهای تکامل یافته و مطلوب خلق میکند.
***
4. جوانان و مد
اگر دختران و پسران جوان در گرایش به مد و پیروی از آن در شیوه لباس پوشیدن و آراستن ظاهر خود حد اعتدال را رعایت کنند، به فرهنگ و دین و ارزشهای آن اهمیت دادهاند. در این صورت است که هم به فکر زینت جسم میباشند و هم در صدد یافتن زینتی برای روح خود هستند. در واقع هم خود را آراسته و هم به توصیه دین عمل کردهاند و هم باعث آراستگی جامعهای شدهاند که زمینهای برای رشد و پیشرفت خودشان است.
دخترها به سبب اینکه روحشان سرشار از عاطفه است، بیشتر به زیبایی و برتر بودن رغبت نشان میدهند و مدگراتر هستند. از این جهت مسئولیت سنگینتری برای حفظ سلامت اجتماع بر عهده دارند. هر چند که این نکته چیزی از میزان مسئولیت پسرها در حفظ مصالح جامعه نمیکاهد.
***
5. آراستگی در اسلام
اسلام، آراسته ظاهر شدن را عاملی برای استحکام روابط میان افراد حاضر در اجتماع بیان میکند. مسلماً کسانی که از ظاهری ژولیده و نا آراسته بر خوردارند، یا به تدریج از سوی جمع طرد میشوند و یا اگر در جمع بمانند اسباب ناخرسندی دیگران را فراهم میآورند. در این صورت، نارضایتی به وجود آمده، باعث ایجاد تزلزل در اجتماع و تضعیف اتحاد جوامع میشود. در حالی که آراستگی، محترم شمردن خود و دیگران است و انس گرفتن افراد با یکدیگر را به همراه دارد.
پیامبر گرامیاسلامصلی الله علیه و آله میفرماید: «خداوند دوست دارد که چون بندهای به سوی برادرانش بیرون میآید، خود را برای آنها مرتب و زیبا سازد.»
***
6. آراستگی در گرمای رمضان
گرمای تابستان امسال که بیش از چند سال گذشته با عطش نیایشهای رمضان همراه شده است، تشنگی را بر لبها مینشاند و رمق را از تنها میگیرد. مردان و زنانی که به امر خداوند لب از خوردن غذاهای لذیذ و آشامیدن نوشیدنیهای خنک فرو بستهاند، تنها در پی رضایت پروردگار هستند که رنج تشنگی را به جان میخرند.
در تابستانی که میزبان رمضان است اگر آراستگی تحت تأثیر عاملی همچون دمای هوا قرار گیرد و منجر به پوشیدن لباسهای نامناسب و فرار ازحجاب و پوشش اسلامی شود، دیگر نامش خود آرایی نیست؛ بلکه خود نمایی است که مانند خوره به جان اجتماع میافتد. ریشه حیاتش را میخشکاند. نشاط را از آن میگیرد و پیامدهای منفی بسیاری از جمله ناامنی به بار میآورد.
آراسته ظاهر شدن، تنها برای بهتر زیستن و بهره بردن بیشتر از نعمتهای الهی است؛ در این راستا، بهتر زیستن زمانی عینیت مییابد که فرد، ظاهر خود را در جهت رضایتمندی حضرت ولیعصر(عج) بیاراید؛ زیرا آنچه نامش آراستگی است و زینت محسوب میشود، با شرایط جّوی و آب و هوای هیچ منطقهای در هیچ فصلی از سال تغییر نمیکند؛ در نتیجه هرگز باعث شرمساری انسان در دنیا و آخرت نخواهد شد. منتظران مهدی، خود را آن گونه میآرایند که خواسته اوست، حتی در فصل تابستان و در گرمای رمضان.
. مکارم الاخلاق، ج1، ص 224.
. همان، ص 35.
مریم راهی ـ دوماهنامه امان شماره 37