با حلول شهر مبارك رمضان، ماه رحمت غفران و بركت از خداوند متعال مسألت می نمايم كه عموم مسلمين را بيش از پيش به تكاليف و مسئوليتهايی كه خداوند عالم به عهده آنها گذاشته است، متوجه فرمايد؛ مسئوليت حفظ قوانين الهی و عمل به قرآن كريم كه اساس عَوْد( بازگشت) عظمت و مجد اسلام و مسلمين است، مسئوليت حفظ وحدت كلمه و مراعات اُخوَّت ايمانی كه ضامن استقلالِ ممالك اسلامی و خروج از نفوذ استعمار است؛ مسئوليت گذشتن از منافع شخصی و فداكاری در راه به دست آوردن آنچه تا كنون به واسطه اختلاف كلمه از دست دادهاند؛ مسئوليت سنگين دولتهای ممالك اسلامی در عمل به قرآن، اسلام و بيرون رفتن از قيد استعمار و بودن در خدمت ملت اسلام؛ مسئوليتهايی كه در عصر حاضر شايد از اعصار گذشته بيشتر باشد؛ عصری كه پنجههای خبيث استعمار تا اعماق كشورهای اسلامی فرو رفته و با تمام قوا و وسائل ممكنه به توسط ايادی خود كوشش دارد، تفرقه در بين مسلمين و سران ممالك اسلامی ايجاد كند و با وسائل گوناگون آنها را از تمسك به اسلام و قرآن بازدارد؛ تا با دل راحت به اهداف غير انسانی خود كه بهرهبرداری از طبقه محروم است، برسد. عصری كه استعمار با گماشتن اذناب خود در گوشه و كنار ممالك اسلامی به اسمهای مختلف و عناوين فريبنده- و احياناً به اسم اسلام فرهنگ قرآن را عقب زده و راه را هر چه بيشتر برای بهرهبرداری خود باز می كند.
اين فلسطين كه اكنون در رأس مصيبتهاست؛ اين اختلاف كلمه و سرسپردگی های بعضی از سران ممالك اسلامی كه با داشتن منابع طبيعی سرشار و ذخاير گرانبها و جمعيت هفتصد ميليونی نتوانستهاند، دست استعمار و صهيونيسم را از بلاد اسلامی قطع كرده و به نفوذ ايادی آن پايان بخشند. اين هواهای نفسانيه و دست نشاندگی بعضی دوَل عربی است كه موجب شده جمعيت صد ميليونی عرب نتوانند فلسطين را از چنگال اسرائيل برهانند.
بايد بدانند كه مقصود دوَل بزرگ استعمار از ايجاد اسرائيل، تنها اشغال فلسطين نيست؛ بلكه اگر به آنان فرصت داده شود، تمام كشورهای عربی- العياذ باللَّه- به سرنوشت فلسطين دچار خواهند شد.
اكنون كه گروهی از مردان فداكار فلسطين به منظور تعيين سرنوشت خويش، به دست خويش- كه همانا آزادی فلسطين است- بر ضد مشتی غاصب متجاوز، قيامِ مردانه كردهاند و به جان، برای رهايی اراضی مغصوبه و سرزمينهای اشغال شده كوشش میكنند، میبينيم كه عمال استعمار، ديروز با آنان در اردن چه كردند و امروز در لبنان چه میكنند. تبليغات و دسايس سوء و همه جانبه در كار است. دستهای ناپاك اذناب استعمار به فعاليت مشغول است كه طوايف مسلمين را از اين گروه فداكار جدا كند، و آنان را از مراكز حساس سوق الجيشی، كه امكان عمليات و ضربه زدن به قوای غاصب اسرائيل از آنجا ميسر است را بيرون براند.
آيا با اين وضع، مسلمين و دوَل كشورهای اسلامی در مقابل خداوند تعالی، در مقابل عقل و وجدان، تكليفی ندارند؟ مردان فداكار فلسطين به دست عمال استعمار در كشورهای مستعمره كوبيده شوند و اينها ساكت نشينند يا دامن به اين مقصد كثيف زنند؟ آيا دوَل عربی و سكنه مسلمانِ اين ممالك نمی دانند كه با شكست اين گروه، ساير كشورهای عربی از شرّ اين غاصب خبيث آسوده نخواهند ماند؟
- اشاره به فاجعة كشتار فلسطينیها در سپتامبر سياه( 1970 م.) در اردن به دست شاه حسين.
- صحيفه امام، ج2، ص 460-462.
دوماهنامه امان شماره 37