چند روز پیش درویشی هندی را در محله نظام‌الدین اولیای شهر دهلی دیدم. به گمانم از مردمان جنوب هند بود. کمی فارسی هم می‌دانست. حالش را به زبان اردو پرسیدم و او به فارسی پاسخم را داد. بعد هم این رباعی را برایم خواند و رفت. نامش را هم گفت اما رباعی‌اش در خاطرم ماند و نامش نماند:اگر در مطبوعات یا دیگر رسانه‌های رسمی، چشمتان خورد به یک خط، پاراگراف یا مطلبی مهدوی که فکر می‌کنید برای خوانندگان امان هم جذاب است خبرمان کنید تا در این صفحه چاپش کنیم!
فقط کافیست از طریق تلفن و فاکس (7832500-0251)، سامانه پیامک (3000144141) یا ایمیل (amanmag313@gmail.com) منبع مطلب را به اطلاعمان برسانید که اقدام کنیم. منتظریم...
هُش‌دار، مرید خر دجال مباش
علیرضا قزوه: چند روز پیش درویشی هندی را در محله نظام‌الدین اولیای شهر دهلی دیدم. به گمانم از مردمان جنوب هند بود. کمی فارسی هم می‌دانست. حالش را به زبان اردو پرسیدم و او به فارسی پاسخم را داد. بعد هم این رباعی را برایم خواند و رفت. نامش را هم گفت اما رباعی‌اش در خاطرم ماند و نامش نماند:
پاییز رسید، میوه کال مباش / موسی داری، مهره رمّال مباش
از منتظران مهدی(عج) موعودی / هش‌دار مرید خر دجّال مباش
از وبلاگ علیرضا قزوه
بن‌بست
آرش سالاری: ... این قصه یک روی دیگر هم دارد. اینکه این مخاطب، به چیزی بی‌علاقه شده که در سرنوشت و چگونگی زندگی‌اش نقش حیاتی‌ای دارد. وقتی مخاطبِ ما که با همه این حرف‌ها، باز مسلمان و معتقد است، دغدغه این دست مسائل را نداشته باشد، در تک تک جزئیات و جنبه‌های دینداری‌اش دچار مشکل می‌شود؛ چرا که مسائل دین، همه به هم لینک هستند و بر هم اثر می‌گذارند. وقتی این مخاطب در مورد امام زمانش، نه اطلاعات درستی دارد و نه میل به پرسیدن دارد، این تبدیل به یک حفره می‌شود که بر باقی جنبه‌های به ظاهر درست دینداری‌اش هم اثر می‌گذارد. وقتی که امام زمان(عج) را نشناسد سیستم امامت را نمی‌تواند درک کند؛ پس حتی امام حسین علیه السلام را هم بر خلاف تصورش، نمی‌تواند بشناسد. وقتی امام زمان(عج) را نشناسد و جایگاهش را در نظام دین نفهمد، جایگاه نماز را هم نمی‌تواند بفهمد و بر خلاف تصورش، نماز هم نمی‌تواند بخواند. حساسیت این مسأله در همین نقطه است؛ اینکه این دست مسائل، فریز نمی‌شوند و منتظر ما نمی‌مانند. آدم می‌تواند مراقب دندان‌هایش باشد، ولی مراقب چشم‌هایش نباشد و این دو به هم ربطی ندارند، اما در مسائل دینی همه چیز به همه چیز ربط دارد. این مخاطب که بی حس شده، بقاعده کسی شده که درد را حس نمی‌کند، یعنی خطرناک‌ترین حالت بیماری؛ کسی که دچار مشکلی شده و نمی‌فهمد و آن مشکل هم دومینووار، به همه جا سرایت می‌کند: «هر که بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است.»
هفته نامه همشهری جوان، شماره 366
درباره شعر انتظار...
رضا اسماعیلی (شاعر آیینی): ... موضوع مهم در شعر انتظار انقلابی و پویا، این است که امام زمان اصلاً غایب نیست، بلکه حضور دارد. امام، حاضر است ولی گیرنده‌های ما ضعیف هستند و نمی‌توانیم امام را ببینیم...
... متأسفانه شاعران ما گاهی شعر انتظار را در حد توصیف و تمنای یک معشوقه زمینی و جسمی تنزل می‌دهند که با خواندن شعرشان اصلاً شک می‌کنی این شعر برای امام زمان(عج) سروده شده یا یک محبوبه زمینی. این هم از آفات جدی شعر انتظار است که ممکن است با وجود آن سر از ترکستان در بیاوریم.
ماهنامه خیمه، شماره 89، ص 77
تیتر ظهور چه باشد؟
رضا صیادی(سردبیر همشهری آیه): ... مدتی است با خودم فکر می‌کنم اگر تا زمان ظهور حضرت مهدی(عج) زنده بمانم و تغییر شغل هم ندهم و بخواهم برای این رویداد بزرگ تیتر بزنم، چه بنویسم؟! (هر از گاهی این سؤال را از دوستان روزنامه‌نگارم می‌پرسم و غالباً پرسشم جدی گرفته نمی‌شود) ولی همین موضوع یکی از دغدغه‌های جدی من است. فرض می‌کنم امام زمان(عج) ظهور کرده‌اند... آن روز حتما باید تیتر یک‌مان، درباره او باشد.
هفته نامه همشهری جوان، شماره 366
شرط اول انتظار
حجت‌الاسلام سید اسماعیل حسینی: اولین شرط انتظار آن است که شخص منتظر باید نسبت به ولی امر خود معرفت پیدا کند، به او ایمان داشته و از خصوصیات او به درستی اطلاع داشته باشد تا بتواند منتظر خوبی باشد. بر این اساس هنگامی یک فرد می‌تواند منتظر خوبی باشد که به معرفت رسیده باشد....
ماهنامه خیمه، شماره 89، ص 58
دوماهنامه امان شماره 38
