شاید بگویید آنها قیامشان، حرکتی آرام، فرهنگی و همراه با تقیه بوده است؛ یعنی با گسترش معارف الهی و با زبان استدلال و برهان پیش می‌رفتند تا حساسیت حاکمان جور برانگیخته نشود؛ ولی حضرت مهدی(عج) بدون تقیه، قیامش را علنی می‌کند و به جهاد فی سبیل‌الله می‌پردازد.
حتماً می‌دانید واژه «قائم» به معنای «ایستاده»، یکی از القاب معروف حضرت مهدی(عج)، است؛ ولی آیا می‌دانید چرا به آن حضرت، «قائم» می‌گویند؟ لابد می‌گویید چون برای خدا قیام به حق کرده و برپا دارنده حق است: خب پرسش دیگری قابل طرح است و آن این که: مگر سایر امامان معصوم برای خدا قیام نکرده‌اند؟ هرچند قیامشان با توجه به اوضاع و شرایط عصر خودشان متفاوت بوده است.
شاید بگویید آنها قیامشان، حرکتی آرام، فرهنگی و همراه با تقیه بوده است؛ یعنی با گسترش معارف الهی و با زبان استدلال و برهان پیش می‌رفتند تا حساسیت حاکمان جور برانگیخته نشود؛ ولی حضرت مهدی(عج) بدون تقیه، قیامش را علنی می‌کند و به جهاد فی سبیل‌الله می‌پردازد.
این هم حداقل یک مورد مخالف دارد. امام حسین علیه السلام هم سکوت را جایز ندانست و آشکارا قیام کرد و او هم جهاد فی سبیل‌الله را در دستور کار خود قرار داد.
در پاسخ باید گفت؛
ابوحمزه ثمالی از یاران خاص امام باقر علیه السلام است؛ می‌گوید: از امام پرسیدم: «ای فرزند رسول خدا! مگر همه شما قائم و به پا دارنده حق نیستید؟»
فرمود: «بلی.» عرض کردم: «پس چرا فقط حضرت مهدی(عج) را [از میان شما ائمه] قائم نامیده‌اند؟»
فرمود: «هنگامی که جدّ ما، حسین بن علی علیه السلام را شهید کردند، فرشتگان به درگاه خداوند ضجه و ناله نموده، عرض کردند: بار خدایا! از اینان در می‌گذری؟! کسانی که برگزیده تو و فرزند برگزیده تو، گرامی‌ترین و بهترین بندگان تو را کشتند.
خداوند وحی فرستاد: به عزّت و جلالم سوگند که از آنها انتقام خواهم گرفت ولو بعد از گذشت مدتی باشد. سپس امامان از فرزندان حسین علیه السلام را یکی پس از دیگری به ایشان نشان داد. فرشتگان از دیدن آنها شادمان شدند. ولی دیدند که یکی از آن امامان ایستاده و نماز می‌خواند! خداوند با اشاره به او فرمود: به وسیله این قائم (ایستاده) از آنان (قاتلان روز عاشورا) انتقام خواهم گرفت.»
. دلائل الامامه، محمد بن جریر طبری، ص 239.
دوماهنامه امان شماره 39
