كابوس یأس و نومیدی سایه سنگین خود را بر پهنه گیتی گسترده، و روزنه امیدی برای دردمندان و محرومان باقی نگذاشته است. همین كابوس یأس و نومیدی است كه آمار خود كشی را بالا می‌برد؛ هر روز بیش از یك هزار انسان به زندگی خود پایان می‌دهند! تعداد كسانی كه اقدام به خودكشی كرده و موفق نمی‌شوند، هشت برابر این عده است. همین یأس و نومیدی است كه هر روز هزاران نفر از جوانان تحصیل كرده را در چنگال اعتیاد گرفتار می‌كند. همین كابوس یأس و نومیدی است كه منحنی تعداد بیماران روانی را افزایش داده، جامعه بشری را با مشكلات فراوانی مواجه ساخته است.
كابوس یأس و نومیدی سایه سنگین خود را بر پهنه گیتی گسترده، و روزنه امیدی برای دردمندان و محرومان باقی نگذاشته است. همین كابوس یأس و نومیدی است كه آمار خود كشی را بالا می‌برد؛ هر روز بیش از یك هزار انسان به زندگی خود پایان می‌دهند! تعداد كسانی كه اقدام به خودكشی كرده و موفق نمی‌شوند، هشت برابر این عده است. همین یأس و نومیدی است كه هر روز هزاران نفر از جوانان تحصیل كرده را در چنگال اعتیاد گرفتار می‌كند. همین كابوس یأس و نومیدی است كه منحنی تعداد بیماران روانی را افزایش داده، جامعه بشری را با مشكلات فراوانی مواجه ساخته است.
این قرن را «قرن بیماری‌های روانی» نام نهاده‌اند. در حال حاضر بیش از 33 میلیون بیمار روانی در 150هزار تیمارستان و درمانگاه روحی تحت درمان هستند.
تنها در ایالات متحده امریكا، یك میلیون و هشتصد هزار تختخواب در بیمارستانها و مراكز مخصوص، برای معالجه بیماران روحی اختصاص یافته است.
مردم آمریكا در یك سال، دو و نیم میلیون دلار صرف خرید قرصهای مسكن و خواب‌آور می‌كنند، تا بتوانند قسمتی از تشنجهای عصبی خود را تسكین داده، در خواب مختصری فرو روند.
در آلمان 670 نوع داروی خواب آور در دسترس مردم می-باشد، ودر فرانسه سالیانه 300 میلیون فرانك صرف قرصهای مسكن و خواب آور می‌شود.
پیشرفت سریع صنعت و تكنولوژی، بسیاری از مشكلات جامعه بشری را حل كرده و آسایشهای فراوانی را تامین نموده است، ولی با كمال تأسّف به همین مقدار، آرامش را از جامعه سلب كرده است.
آمار می‌گوید: منحنی تعداد بیماران روانی، به موازات منحنی پیشرفت تمدّن ماشینی، سیر صعودی دارد و جنبش صنعتی شدن و توسعه شهر نشینی، جامعه بشری را با مسائل غیر منتظره‌ای روبرو ساخته است.
دنیایی كه در آن زندگی می‌كنیم، سراسر درد و اندوه است و آینده‌ای كه در برابر دیده‌‌گانمان ترسیم می‌شود تاریك، ابهام آمیز و یأس‌آور است.
روانشناسان و روانكاوان تنها راه درمان این دردها را در بازگشت به معنویت جستجو می‌كنند تا به كمك ادیان، كابوس یأس و نومیدی را از افق زندگی به دور انداخته، فروغ امید و آرزو را به دیده‌گان نگران این مردمان بازگردانند.
خوشبختانه هنگامی كه به ادیان آسمانی مراجعه می كنیم، كتب آسمانی را سراسر امید وسرشار از نویدهای بهروزی می یابیم و عمل به اسلام نسخه منحصر به فرد این درمان است.
مهرانگیز رمضانی ـ پیش‌شماره دوم امان
