بین این حكهای الاهی، حكومت حضرت داوود و سلیمان ویژگیهای خاصی دارد كه قرآن مجید آنها را چنین بیان كرده است:
1. استفاده از نیروهای نهانی عالم (اجنه و شیاطین) : وَ الشَّیاطینَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ .
2. در بند كردن شیاطین متمرد. : وَ آخَرینَ مُقَرَّنینَ فِی الْأَصْفادِ .
3. استفاده از پرندگان جهت انجام مأموریتها: فَمَكَثَ غَیرَ بَعیدٍ فَقالَ أَحَطْتُ بِما لَمْ تُحِطْ بِهِ وَ جِئْتُكَ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ یقینٍ .
4. بهره برداری از هوا جهت جابهجایی نیروها و امكانات عظیم حضرت سلیمان :
وَ لِسُلَیمانَ الرِّیحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْر
5. استفاده از آهن و صنعت فولاد جهت ساختن ابزارهای گوناگون از جمله زره و آنچه آدمی را از آسیب ها مصون می دارد : وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ . وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَه لَبُوسٍ لَكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ فَهَلْ أَنْتُمْ شاكِرُونَ .
6. به كارگیری « علم الكتاب » در ادراه امور و انجام كارهای خارق العاده مانند آوردن تخت بلقیس از فاصله بسیار دور : قالَ الَّذی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ أَنَا آتیكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یرْتَدَّ إِلَیكَ طَرْفُكَ .
7. مكالمه با حیوانات (حشرات ، پرندگان) و دانش فهم سخن حیوانات.
8. دانش قضا و فیصله دادن به صورت « فصل الخطاب»:
وَ شَدَدْنا مُلْكَهُ وَ آتَیناهُ الْحِكْمَه وَ فَصْلَ الْخِطابِ .
خداوند برای مطرح كردن حكومت موعود خویش در آخرالزمان به حكومت داوود و سلیمان اشاره میكند: وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُها عِبادِی الصَّالِحُونَ .
زبور، كتاب حضرت داود و حضرت سلیمان وارث حكومت داوود است:
وَ وَرِثَ سُلَیمانُ داوُدَ وَ قالَ یا أَیهَا النَّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیرِ وَ أُوتینا مِنْ كُلِّ شَیءٍ إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبینُ .
مقصود از «ذكر» ، «تورات» است.
محور قرار گرفتن «زبور» و حكومت حضرت داوود و سلیمان به نوع حكومت و امكاناتی اشاره دارد كه حكومت صالحان در آخرالزمان دارای آن خواهد بود. برقراری عدالت و دفع ظلم حتی از حشرات یكی از جلوههای بارز حكومت حضرت سلیمان كه در قرآن آمده، یعنی مورچگان نیز از زیر دست و پا ماندن در امانند و این اوج عدالت و سلامت محیط زیست حتی برای مورچگان است.
در سوره نمل چنین آمده است : حَتَّی إِذا أَتَوْا عَلى وادِ النَّمْلِ قالَتْ نَمْلَهٌ یا أَیهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساكِنَكُمْ لا یحْطِمَنَّكُمْ سُلَیمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا یشْعُرُونَ .
لشكر حضرت سلیمان كه به سرزمین مورچگان رسید، ملكه مورچگان به مورچهها چنین گفت:
ای مورچگان! وارد لانههای خود شوید تا مبادا سلیمان و لشكریانش شما را لگدمال كنند؛ در حالی كه توجه ندارند.
در این آیه چند نكته قابل توجه است:
1. نظام و تدبیر حضرت سلیمان به گونهای بوده است كه مورچگان از نزدیك شدن حضرت به لانههای آنان از پیش آگاه می شوند و تدبیر لازم را برای محفوظ ماندن از آسیب اعمال میكنند.
2. مورچگان در حكومت سلیمانی می دانند كه لشكریان حضرت سلیمان به قدری دقیق و منظم و حساب شده عمل می كنند كه در حال توجه حتی مراقب هستند مورچهها را لگدمال نكنند و آنها را از بین نبرند.
3. این امنیت و این جریان عدالت و جلوگیری از ظلم به قدری گسترده است كه حشرات و حیوانات نیز از آن بهره میبرند. اكنون در پرتو این آیات نورانی میتوان از حكومت موعود مصلح كل در آخرالزمان ترسیمی قرآنی داشت كه ابعاد عدالت آن حكومت موعود خداوند «یرثها عبادی الصالحون» تا كجا است.
. ص 37
. ص 38
. نمل 22
. سبأ 12
. سبأ 10
. انبيا10
. نمل 40
. ص 20
. انبياء 105
. نمل 16
. نمل 18
مجتبی كلباسی ـ پیششماره دوم امان