به تاریخ كه می‌نگریم؛ حداقل دوران فرعونی بنی عباس، از آن زمان تا كنون، همه و همه نشان می‌دهد كه گویا فرعون هنوز به دنبال فرزند نیل است. آنكه فرعون و فرعونیان را در هم می‌كوبد.به تاریخ كه می‌نگریم؛ حداقل دوران فرعونی بنی عباس، از آن زمان تا كنون، همه و همه نشان می‌دهد كه گویا فرعون هنوز به دنبال فرزند نیل است. آنكه فرعون و فرعونیان را در هم می‌كوبد.
هنوز در حصار عسكر، پدران و مادران عزیزی تفتیش می‌شوند. مادران و كودكان بیشماری پیش‌مرگ عزیزی می‌گردند. هنوز به دنبال اویند. از آن تاریخ كه شبانه بر خانه امام صادق علیه السلام هجمه بردند تا امروز كه با خشم و وحشت، خفاشان فرعونی به سامرا حمله می‌برند؛ بارگاه پدرانی را می‌شكافند؛ به دنبال نرجس‌اند، (مادر عزیزی كه موسای خود را به نیل سپرد)؛ به دنبال حكیمه عمه امام‌اند كه شاهد ولادت او بوده؛ به دنبال فرزند امامند. به دنبال آخرین وصی‌اند، هنوز این خانه، وحشتشان را می‌افزاید. هنوز خلفای اموی و عباسی از هیبت فرزند عسكریین، خواب بر چشم ندارند.
و اما ... این روزها، یك سال از حادثه غمبار سامرا گذشته است و ما مانده ایم تا نیل، خود، فرزند را پیش آورد و به ساحل بسپارد.
***
از واقعه جانسوز عاشورا روزی نگذشته بود و بلكه ساعتی كه كار تبلیغی جبهه حق شروع شد. و این بانوی دو سرا زینب كبرا علیها السلام بود كه در سایه هدایت امام زین العابدین علیه السلام به افشاگری و تبیین اهداف و مصائب سید الشهداء علیه السلام پرداخت و چنان شد كه به واقع؛ «كربلا در كربلا می‌ماند، اگر زینب نبود». و مگر رهروان اهل بیت علیه السلام را وظیفه‌ای جز زینبی عمل كردن است؟
***
حال ماییم و عرصه‌ای كه برای امتحان فراهم شده است. كربلای سامرای و حمله‌ای وحشیانه و سبعانه.
از دشمنان اسلام و مزدوران و دست نشاندگان متعصب و نادانشان توقعی بیش از این نیست، اما به راستی ما در پهنه این آزمون عظیم، چگونه باید عمل كنیم؟! كافی است ابعاد فاجعه را در نظر بگیریم و آنگاه ببینیم آیا در خور آن عمل نموده‌ایم؟
خدا نكند كه این مصائب برای ما عادی شود و پس از جوش و خروش و اعتراضات اولیه، كه قابل توجه و لازم بود، ادامه آن را پی نگیریم و آن را به روال و سنت تاریخی‌اش عطف كنیم كه بالاخره ظالمان ریشه كن خواهند شد و...! پس وظیفه ما چیست؟ آیا تنها سنت الهی كه جاری می‌شود همانا نابودی ظالمان است؟! آیا در این میان كوتاهی كنندگان در دفع ظلم و یا رفع آثار آن مبتلا به هیچ سنت الهی نیستند؟ اینگونه مباد كه راضی به وضع موجود باشیم و در آخر حركتی و بعد سكونی و سكوتی طویل! آیا دست ما بسته‌تر از اسرای كاروان اهل بیت علیهم السلام است؟ آیا زبان ما كم بنیه‌تر از دهان خشكیده زینب علیها السلام است؟ و آیا قلم ما... ؟!
باید از خود بپرسیم؛ آیا نباید (بدون اسیر شدن در توطئه‌های دشمن و درگیری‌های مذهبی) جهت معرفی ائمه اطهار علیهم السلام و حقانیت اسلام و شیعه كوشش نماییم. اگر الآن سكوت كنیم و كوتاهی، این راه به كجا منتهی خواهد شد؟!
اما بدخواهان بدانند كه:
بر گنبد حرم عسكریین و در سراچه دلمان پرچم سرخی می‌افرازیم تا انتقامِ مستضعفان و مظلومان عالم را نشانه و گواه باشد. انتقامی سخت و سنگین از تمامی كفر و نفاق و استكبار، از فرعونیان عباسی و اموی امروز. امید كه به زودی زود تحت لوای مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه، حجت بن الحسن بن علی الهادی علیه السلام، شاهد سبزترین ایام باشیم. (انشاءالله).
[1]- چهارشنبه 23 محرم 1427 مصادف با 3 اسفند 1384، حمله وحشیانه به سامراء و تخریب بارگاه مقدس عسكریین علیهما السلام
محمد علی‌عسگری ـ پیش‌شماره سوم امان
