كامپیوتر روشن بود. نرم افزار جدیدی كه خریده بودم، روی دستگاه نصب كردم؛ نمایش، جستجو، آیات، روایات و ... . وارد منوی جستجو شدم. می خواستم كلمه «مسلمان» را جستجو كنم، خواستم «مسلمان» بنویسم، «سلمان» نوشتم. روایتی روی صفحه مانیتور، میخ كوبم كرد....
- چقدر از شما می شنوم كه سلمان فارسی را نام می برید؟
- نگو سلمان فارسی، بگو سلمان محمدی. می دانی چرا سلمان، اینقدر نزد ما عزیز و گرامی است؟
- نه نمی‌دانم مولای من!
- سلمان، به خاطر سه ویژگی نزد ما عزیز و گرامی است:
خواسته امیر‌المؤمنین را بر خواسته خود مقدم می داشت.
محرومان و فقرا را دوست داشته و بر ثروتمندان ترجیح می داد.
علم و عالمان را گرامی می‌داشت.
سلمان، عبد صالح خدا ، حق گرا و مسلمان بود و از مشركین نبود.[1][1]
دوباره مرور كردم: خواسته امیر‌المؤمنین را بر خواسته خود مقدم می داشت؛ یعنی، خواسته امام زمان خود را بر خود و خواسته‌اش مقدم می‌داشت.
راستی! سلمانِ، اگر امروز بود چه می‌كرد؟ من كه این قدر به ایرانی بودن «سلمان» مباهات می‌كنم، من چه؟ من چقدر خواسته آقا را در نظر گرفته‌ام؟ موقع حرف؟ موقع كار؟ موقع نگاه؟ موقع...؟ چقدر حساب كرده‌ام آقا این كار را دوست دارد یا نه؟ آقا می‌پسندد یا...؟
[1][1]. عَنْ مَنْصُورٍ بُزُرْجَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ علیه السلام مَا أَكْثَرَ مَا أَسْمَعُ مِنْكَ سَیدِی ذِكْرَ سَلْمَانَ الْفَارِسِی فَقَالَ لَا تَقُلْ سَلْمَانَ الْفَارِسِی وَ لَكِنْ قُلْ سَلْمَانَ الْمُحَمَّدِی أَ تَدْرِی مَا كَثْرَةُ ذِكْرِی لَهُ قُلْتُ لَا قَالَ لِثَلَاثِ خِلَالٍ إِحْدَاهَا إِیثَارُهُ هَوَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع عَلَى هَوَى نَفْسِهِ وَ الثَّانِیةُ حُبُّهُ الْفُقَرَاءَ وَ اخْتِیارُهُ إِیاهُمْ عَلَى أَهْلِ الثَّرْوَةِ وَ الْعُدَدِ وَ الثَّالِثَةُ حُبُّهُ لِلْعِلْمِ وَ الْعُلَمَاءِ إِنَّ سَلْمَانَ كَانَ عَبْداً صَالِحاً حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِینَ؛ بحارالانوار، ج22، ص32 علیه السلام .
پیش‌شماره سوم امان
