اگر حرمتش را میشناختیم و حریمش را پاس میداشتیم، غیر این بودیم كه هستیم.
جامعه مهدوی، جامعه منتظر، جامعه دینی باید شرایطی داشته باشد غیر آنچه هست. تا اینچنینیم، امامی آن چنان را سزاوار نخواهیم بود.
چشم انتظاران ظهور باید چشم دل خویش را به انوار نورانی او منوّر گردانند. باید انتظارات آن حضرت از جامعه را بدانیم و به تك تك آنها بپردازیم و خود را اصلاح كنیم، تا منتظر واقعی مصلح باشیم.
امام زمان(عج) آنچه را كه از ما میخواهددر دعای فوق چنین آورده است:
طاعت الهی و دوری از معصیت او، دانستن حرمت و شناخت جایگاه متعالی آن امام همام، استقامت در مسیر هدایت، راست گویی و بجا گویی، لبریز شدن قلبها از علم و معرفت، طهارت درون از حرام و آنچه مشكوك به حرمت است، خودداری از دست درازی به مال و جان و آبروی دیگران، چشم بستن از هر نوع هرزگی و خیانت و گوش نسپردن به هرچه بیهودگی و سخنچینی است.
جامعه مهدوی مدینه فاضلهای است كه علمایش زاهد و خیرخواه مردم، دانش آموزان و دانشپژوهان آن سختكوش و با نشاط و پرانرژی و مخاطبانش پندگیر و حق پذیرند؛ آنكه بیمار است درمان میشود و در آسایش است و حتی مردگان آنها در سایه رحمت و مهر الهی به آرامش میرسند.
پیرانشان باوقار و پختهاند و جوانانشان اهل توبه و انابه، زنانشان با حیا و پاكدامن، ثروتمندان متواضع و گشادهدست و مستمندان صبور و قانع، نظامیان همواره پیروز وسربلند، حاكمان عادل و دلسوز و كارآمد و شهروندان با انصاف و درست كردارند.
این همه در سایه توكل بر خدا و توسل به فضل و رحمت اوست كه در قول و فكر و عمل مردمان نمود و بروز یافته است. امام زمان(عج) چنین جامعهای را میپسندد و آن را از خدا طلب میكند.
ببینیم فاصله مان تا كجاست. بیایید این فاصله را كم كنیم. بیایید با تحوّل درونی و بیرونی خویش و جامعه، قلب اماممان را شاد كنیم. اگر ما برگردیم، ورق برخواهد گشت.
باید رفت و رسید. انتظار پویا این گونه است؛ حركت آفرین و سازنده.
. مصباح الكفعمی، فصل29، ص280؛ دعای دوازدهم از فصل هفتم كتاب شريف مفاتيح الجنان. متن ذيل ترجمه گونه ای است آزاد و تحليلی پيرامون مضامين اين دعای شريف.
محمد مهدی یاوری ـ دوماهنامه امان شماره 5