نشریه امان

ویروس طلبكاری
پیشینه ویروس
براساس فسیل‌های بدست آمده از عمق تاریخ، ژن‌های اولیه این ویروس كه بسیار مقاوم هستند، از ابتدای خلقت وجود داشته‌اند. تحقیقات نشان می‌دهد اولین نمونه آن، در وجود ابلیس قرار داشت كه براساس تفاوت نژادی خود، نخواست به آدم سجده كند. او از ولی خود (خداوند) به خاطر توهم برتر بودن نژاد، احساس طلبكاری می‌كرد. نمونه دیگری كه یافت شده، در قوم بنی اسرائیل است كه موسی را به جنگ فرستادند، تا سر سفره آماده آن بنشینند. متأسفانه این ویروس رشد و تكثیر پیدا كرد. و امروزه انسان‌های بسیاری، حامل این ویروس هستند.
علائم اولیه: اگر بیمار، در ابتدای فعالیت این ویروس باشد، مرتب عبادت‌های فردی و اجتماعی خود را یادآوری می‌كند و احساس می‌كند باید به مقام بالایی رسیده باشد؛ برای نمونه یك بیمار مبتلا در مرحله اول گمان می‌كند صرفا پس از چند مرتبه شركت در جلسه دعا یا حضور در مسجد جمكران باید به امام بسیار نزدیك شده باشد. و حتما باید امام را ببیند. در فصول خاصی احتمال حساسیت به این ویروس بالا می‌رود مثلا در ماه مبارك رمضان كه بافت‌های معنوی بدن به تكثیر و توسعه می‌پردازند، احتمال دارد این بیماری گریبان‌گیر افراد شود در این حالت، فرد پس از گذراندن اجباری شب‌های قدر و توسل فراوان به ائمه و از جمله امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف تصور كند كه چك سفید امضاء از امام گرفته است اگر این مرحله در افراد كنترل نشود و با پردازش ذهنی تقویت شود، بیمار به مرحله حاد می‌رسد. در مثال پیش اگر پس از مدت‌ها دعای ندبه خواندن، جمكران رفتن و... دعایش مستجاب نشود، یا امام را نبیند احساس می‌كند حقش ضایع شده است و امام نسبت به او ناحقی كرده است.
اما در مرحله نهایی كه فرد را در آستانه مرگ معنوی قرار می‌دهد، در اثر شدت اتكای فرد به عبادت‌ها یا دعا كردن یا هزینه كردن در راه امام زمان، پس از آن‌كه به خواسته‌های خود نرسد، تمام آن كارها را ساده‌لوحی می‌خواند و پشیمان از زمان و هزینه‌ای كه برای آن پرداخته است آرزو می‌كند مانند بی‌خبران و غافلان و مخالفان به زندگی خود مشغول باشد.
راه‌های پیشگیری
از آن‌جا كه این بیماری، بیشتر، محافل مذهبی و امام زمانی و دوست‌داران آن امام را مبتلا می‌كند، باید كاملا به بهداشت فكری و ذهنی توجه كرد. بهترین واكسنی كه برای آن وجود دارد و باید از ابتدای بلوغ با تزریق وریدی به تمام سلول‌های وجود برسد، آن است كه بداند بر اساس قرآن، انسان، باید مطیع اولی الامر باشد و اطاعت، تنها وظیفه اصلی ما برابر امامان است. بنابراین توهم تجارت و معامله با امام مردود است. اگر كسی فكر كند می‌تواند امام را هم مثل افراد عادی و پلی برای زد و بندهای اقتصادی و سیاسی خود قرار دهد، باید مطمئن باشد كه پس از مدت كوتاهی به تب و علائم بعدی این بیماری گرفتار خواهد شد.
یروس، این است كه بیمار را دچار توهم می‌كند و شبیه اثر قرص‌های اِكس جای افراد را عوضی می‌بیند و خود را امام و امام را پیرو خود می‌بیند. لذا برای درمان واكسن دیگری كه به راحتی قابل استفاده است توصیه می‌شود این‌كه بداند امام كسی است كه باید دنبال او رفت و خود را فدای او كرد نه او دنبال ما و خواسته‌های ما بیاید.
درمان
برخی بیماران كه شانس می‌آورند یا بهتر بگوییم توفیق پیدا می‌كنند در اثر گرفتاری به یك بلای جسمی، اقتصادی، و... نجات از آن به مدد امام، از خطر وخامت بیماری رهایی می‌یابند و در نتیجه ویروس در گلبول‌های سفید معرفت و شهود داخلی آن‌ها هضم می‌شود. راه درمان دیگری كه اخیرا به دست دانشمندان تاریخ كشف شده است، آن است كه افراد مبتلا، به موزه اندوخته‌های ذهنی خود مراجعه كنند و با مشاهده استخوان‌های پوسیده و فسیل‌های كسانی كه طلبكار بودند و مطرود شدند و دنیا و آخرت خود را خراب كردند، عبرت بگیرند یا آن‌كه در بخش دیگر موزه، به افرادی كه بدون توقع، جانبازی نموده و به اهل بیت خدمت كردند را ببینید كه جاویدان شدند.
در صورتی كه درمان‌های قبلی تأثیر نكند، ممكن است بیمار آن‌چنان دچار تشنج شود كه تنها مرگ بتواند رشد بیماری را متوقف كند.
گونه‌های جدیدی از این بیماری نیز اخیرا یافت شده است كه نوعی طلبكاری از منسوبین به امام زمان است. كسانی كه به این‌گونه بیماری مبتلا هستند، در ازای پیروی از علما و مراجع یا حكومت اسلامی، خواستار كسب امتیازات بالا و یا حل تمام مشكلات بدون در نظر گرفتن موانع و... هستند. این‌گونه بیماری، هرچند كمی متفاوت است ولی كاركرد و شیوه عمل آن شبیه ویروس مادر است. یكی از بهترین متخصصان پاتولوژی (آسیب‌شناس) سیاسی ـ مذهبی كشور ما كه جان خود را بر سر رفع این‌گونه بیماری‌ها گذاشت، شهید آیت الله دكتر بهشتی است. وی درباره این‌گونه مورد نظر از بیماری، این تئوری علمی ماندگار را ارائه كرد كه: «نگویید انقلاب برای ما چه كرده است؛ بگویید ما برای انقلاب چه كردیم؟».

جواد اسحاقیان دُرچه ـ دوماهنامه امان شماره 7