نشریه امان

نزدیك‌بینی
بخاطر دارم كه زمانی متوجه نیاز خود به عینك شدم كه دوستان همكلاسیم، تابلو را از راه دور به‌خوبی می‌خواندند ولی من نوشته‌ها را تار و مبهم می‌دیدم و شاید اگر با همان تصور شخصی ادامه داده بودم هنوز هم متوجه خمیدگی عدسی چشمم نمی‌شدم. خوب این را كه گفتم فكر نكنید امروز دیگر فایل ویروسم خالی شده و به خاطره‌گویی و داستان‌پردازی روی آورده‌ام ،حاشا و كلا! این برچسب‌ها به ما نمی‌چسبد. راستش را بخواهید بیماری‌های ویروسی كه تاكنون بررسی كرده‌ایم با هم در ارتباط‌ند و ممكن است فردی از راه یك گونه به گونه دیگر هم مبتلا شود؛ مثلا همین ویروس طلبكاری كه جلسة قبل صحبت آن شد بسیار زیركانه عمل می‌كند و اخیرا به داروهای ارشادی و اخلاقی مقاوم شده است و به شكل گونه جدید نزدیك بینی ظاهر شده است. بنابراین فرد مبتلا به نزدیك‌بینی معنوی ظاهرا دچار بی‌اشتهایی به ظواهر دنیوی می‌شود و از دنیا طلبكار نیست اما در واقع مرض او به غذاهای پرچرب دنیوی بیشتر می‌شود. بهتر است به یك نمونه بازسازی شده از روان‌كاوی یك بیمار، كه در قالب مصاحبه ارائه می‌شود توجه كنید.
ـ بفرمایید آرزوی شما چیست؟
ـ باید هر طور شده در جایی مثل عرفات یا مدینه و بقیع، امام زمان را ببینم، بخصوص در ایام ربیع که امامت آقا آغاز می‌شود.
ـ چرا حتما باید ایشان را ببینی مگر اعتقاد نداری كه به هر حال امام در عرفات حاضر می شدند!
ـ البته كه اعتقاد دارم ولی خوب به هر حال دیدنش لطف دیگری دارد.
ـ منظورتان چیست؟
ـ خوب من البته به قرب الهی فكر می‌كنم ولی در هر صورت انسانی كه چشمش باز شود مریدان بیشتری پیدا می‌كند، مشهور می‌شود، البته یك وقت فکر نكنید من می‌خواهم ستاره سینما شوم ولی در صورت كسب جایگاه و نفوذ در بین مردم می‌تواند باعث هدایت جامعه و انسان‌های بیشتر و خدمت به اسلام و خلق شود. و بدین وسیله سهمی در توسعه دین خدا خواهیم داشت.
ـ اگر درست فهمیده باشم دلت می‌خواهد عالَمی که دیگران نمی‌بینند را ببینی و رابطه تو و امام زمان با دیگران فرق داشته باشد.
صد البته همین‌طور است.
ـ می‌توانم بپرسم چرا؟
ـ حقیقتش را بخواهید انسان باید یك دلخوشی و دلگرمی در زندگی داشته باشد اگر مدت‌ها عبادت كنی، كار فرهنگی، خدمت به جامعه و... چیزی به تو نشان ندهند آن وقت دلسرد می‌شوی.
ـ مگر روی گمنام بودن، صدقه مخفی، ارزش عبادت در زمان غیبت امام و ارزش و اهمیت ایمان به اسلام و پیامبر اعظم در زمان غیبت به عنوان فضیلت و برتری مردم اهل این زمان تأكید نشده است؟
ـ البته این را قبول دارم، ولی عالمان و غیرعالمانی بوده‌اند كه این‌ها را رعایت كرده‌اند ولی به هر حال خداوند محبت آنها را در دل بندگان قرار داد.
ـ از حضور شما در مصاحبه متشكرم.
ـ خواهش می‌كنم ولی اگر امكان دارد هنگام انتشار آن، اسم مرا خیلی بزرگ ننویسید كه مانع رسیدن من به درجات و مقامات می‌شود. !
نمونه‌ای كه مشاهده كردید حرف‌های ضمیر ناخودآگاه فرد مبتلا به نزدیك‌بینی است . اینگونه بیماران در ظاهر بدنبال ارتباط ظاهری با امام زمان هستند ولی با کاوش در لایه‌های پنهان نفسانی آن‌ها متوجه حضور و فعالیت باکتری ضعیف شده امّا خطرناک خودنمایی می‌شویم که نشان می‌دهد در واقع بدنبال دعوت به خود و تثبیت موقعیت خود در جامعه هستند . برای شناسایی این افراد و حفاظت خود از این بیماری خطرناک می‌توانید در شرایط زمانی و مکانی خاصی که نامی از معنویات و امام زمان در آن موقعیت برده نمی‌شود و فضای غالب، آلودگی به عفونت‌های شیطانی است، آنها را امتحان نمایید، زیرا این بیماران در آن شرایط دیگر به دنبال ترویج معنویت و مهدویت نیستند و حتی حاضر به دفاع از آن نیستند، زیرا در آن موارد، خود به خطر می‌افتند. البته علایم گونه خوش خیم این بیماری ، آن است که باکتری خودنمایی وجود ندارد . ولی شخص به اشتباه برای رفع عطش معنویت و عشق به امام زمان، به آبهای آلوده و ناشناخته رو آورد و در کانال مین گذاری شده شیطان وارد می‌شود و به قول معروف از هول حلیم عشق در دیگ سوختن و پشیمانی می‌افتد ، البته درهر دو گونه، فرد عوارض بیماری را نشان خواهد داد. توصیه متخصص به مردم آن است که از بسته‌های معنوی سالم و مطمئن استفاده کنید و گوش و چشم خود را خرج هر مدعی ارتباط با امام زمان و عرفان بازی نکنید. حاملان و ناقلان این بیماری قبل از آنکه دیر شود توجه کنند و بدانند که راهی که آن‌ها می‌روند با راه عارفان حقیقی تفاوت دارد و داروهای انرژی زا و تقلبی مدعیان نه تنها باعث تقویت آن‌ها نمی‌شود بلکه به بیماریهای عصبی سرخوردگی منجر می‌شود و بر اساس آمار و ارقامی که محققان بهداشت معنوی اعلان می‌کنند، غالب این افراد به طور کلی سیستم ایمنی بدن خود را از دست می‌دهند و همان سلولهای سالم معنوی که قبل از مصرف آن داروها داشتند را هم از دست می‌دهند و به نعشگی بی‌اعتقادی و تنفر از معنویت و ولایت دچار می‌شوند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد عوارض و علائم این بیماری به نکات ذیل توجه نمایید که از نشانه های متبلایان به نوع بدخیم این بیماری است.
به طور كلی افراد آلوده به این ویروس دارای همه یا برخی از علائم زیر هستند.
1. دنبال كسب معنویت و تقویت روح از هر راه (حتی مرتاضی گری، یوگا، سركتاب بازكنی و درویش بازی) هستند البته ترجیح می‌دهند كه مستندی از حرف‌ها و یا کارهای عرفاء و عالمان اسلامی پیدا کنند تا از راه حلالش مشهور شوند (!) و متهم به انحراف نشوند. بنابراین در اثر تحریك دائمی غده‌های مٌولدِ حرص در این افراد و ایجاد حساسیت در قلب، در تمام فصول سال از كنار این مسائل که رد می‌شوند به سرفة بی‌تابی دچار می‌شوند.
2. با وجود آنكه پزشكان دینی این نوع افراد را از فعالیت بیش از حدّ در عرصه خدمت‌رسانی و كار فرهنگی و عمرانی آشكار و در چشم مردم منع می‌كنند ولی به شدت مشتاق توسعه كارهای خود هستند و پرهیز رژیمی هم ندارند.
3. در اثر خمیدگی عدسی چشم بصیرتشان، گذشته عارفان و عالمان مسالك را اینگونه می‌بینند كه از ابتدا به دنبال باطن بینی، غیب گویی، ملاقات با امام و مرید پروری بوده‌اند، در حالی که اگر آن عارفان به دنبال این موارد بودند در اثر بیماری به عفونت نفس به عرفان هم نمی‌رسیدند.
4. در برخی از موارد كه سیستم ایمنی آنها توسط ویروس غیرفعال شده است و لنز ته استكانی لازم دارند، اصلا دور را نمی‌بینند و با وجود ضایع كردن نماز، روزه یا عبادت‌های دیگر تصور می‌كنند كه بدون طی مراحل لازم برای كسب خشنودی امام معصوم می‌شود یك شبه راه هزار ساله را بروند و با تقلید از حركات و سكنات ظاهری یك عارف، قلب خود را به معصوم نزدیك كنند و عارف شوند، با آنکه حتی خود امامان، که این بیماران می‌خواهند به آن‌ها نزدیک شوند، به هیچ گناه یا فکر گناه نزدیک نمی شدند و شخص امام زمان اهل اول وقت در نماز و عبادت‌های دیگر هستند و در مورد حقوق مردم هم معلوم است که ایشان بسیار حساسند. زیرا فرزند همان پیامبری هستند که بدن خود را آماده قصاص کردند و شخص امام زمان هم با پذیرش غیبت طولانی در واقع، به محافظت از نعمت اسلام و هدایت که بالاترین حق و نعمت تمام مردم است ، می‌پردازند و معلوم است که حاضر نبودند که با حضور بدون مهیا بودن شرایط،در این زمان اصل اسلام و مسیر هدایت مردم در معرض خطر قرار گیرد.
5. یكی از نشانه‌های بارز افراد حامل ویروس، آن است که ستون اول از جدول زیر را انتخاب می‌كنند.
ستون اول ستون دوم
ـ آرزو داشتم در ایام ربیع جلسه ولایی بزرگی راه می‌انداختم تا ترویج شعائر اسلامی می‌شد.
ـ ایام نوروز همیشه به یادماندنی است، ولی با سفره-های رنگارنگ و لباس‌های متنوع به عنوان یک مؤمن مترقی و آگاه به زمان(!) امسال احساس كردم به امام خود نزدیكتر شدم.

ـ من در فلان مسجد و پشت سر فلان آقا حاضر می‌شوم هم ثوابی برده‌ام هم شلوغ است و فردا وقتی به عنوان مریدان آن آقا می‌توانم نفوذ بیشتری داشته باشم
ـ این وجوهات و این نذورات و صدقات مستحبی چند میلیونی را با دریافت قبض و ثبت آن فلان جا می‌دهم كه فكر نكنند ما به اسلام بی‌توجه هستیم، و در سال جدید به فکر محرومان نیستیم. - فرصت ایام ربیع، فرصت خوبی است که با حفظ وحدت اسلامی و ترویج مهدویت به عنوان علل اتحاد و انسجام مانند امام خود یار پنهان مستضعان و ملل مسلمان و محروم و حافظ اصل اسلام باشم و به ترویج آن بپردازم .
ـ جوانانی دم بخت در مجاورت ما هستند. فكر كنم اگر هزینه‌های زاید امسال را صرف آنها كنم به سنت علوی و مهدوی در یاری دیگران عمل كرده‌ام.

ـ مسجد این محل كه جوانان مشتاق زیادی دارد را باید از همین نوروز و آغاز سال جدید راه‌اندازی كرد، البته شاید حرف و حدیث داشته باشد ولی نتیجه آن خداپسندانه است.البته ادای حقوق واجب مثل خمس و باقی بدهکاری‌ها، اولویت دارد.

ـ بهتر است این چك‌پول‌ها را به واسطه‌ای بدهم كه او در راه بی‌سرپرست‌ها ، مدارس محروم، بهزیستی یا زندانی‌های مالی صرف كند به هر حال امام زمان كه فرموده از حال شما بی‌خبر نیستیم.
می‌دانم می‌خواهید بگویید این بار ویروس شما خیلی كلیشه‌ای و تابلو بود، البته من هم در جواب كم نمی‌آورم برای اینكه شما هر روز می‌شنوید كه مصرف خودسرانه مُسَكِن و دارو باعث تقویت بیماری‌ها شده است، و همین حرف كلیشه‌ای هم كه عمل نمی‌شود و بسادگی از کنار آن رد می‌شوند، عوامل بلای خانمان سوز خیلی‌ها شده است. اما خطاب من به همة بیماران ویروس نزدیك‌بینی این است ـ كه البته خود را هم از آن مبرّا نمی‌دانم.
اگر بناست نزدیك‌بین هم باقی بمانید لااقل همان نزدیك را به خوبی و دقت ببینید و نزدیك بینِ باریك بین باشید. شما را به خدا آیا كسانی كه در طول تاریخ اسلام به شهود و كشف بصیرت، معرفت امام زمان و از این دست مسائل رسیدند اهل ستون اول جدول بودند یا ستون دوم؟ و در پایان باید این را گفت که بقول شاعر: هزار نكته باریك‌تر از مو اینجاست... .

محمد جواد اسحاقیان ـ دوماهنامه امان شماره 10