رجب و شعبان مقدمه رمضانند، تو در شعبان با زیارتِ ولایت و توسل به دامن ولایت آماده ورود به رمضان، ماه میهمانی خدا می‌شوی، آنچه در رجب خواندی و اعتكاف گرفتی. همه خوب اما تا ولایت نباشد، تا شفاعت آنان نباشد ـ ره نمی توان به جایی برد. پس محكم دست توسل به دامن ولایت می‌زنی. هر روز ظهر با زیارت آنان را می‌خوانی. از آغاز ماه تا پایان شاداب از ولادتهای شعبانی؛....
در روایات بسیاری آمده اسلام بر پنج چیز بنا شده است و هیچ چیزی مانند ولایت نیست.
در روایت دیگری هم امام به زراره فرمود: از همه این‌ها مهمتر ولایت است، ولایت كلید اعمال دیگر است. و رضایت خدای مهربان اطاعت امام پس از معرفت اوست.
اینجاست كه شعبان ابعاد دیگری می‌یابد: معرفت، در روایات معرفت اهل بیت بسیار تأكید شده است. آنكه امام زمان(عج) خود را نشناسد مرگ او جاهلی است.
مرگ نتیجه زندگی است. زندگی بی امام، زندگی سردرگم است. زندگی بی هدف، زندگی بی جهت، و زندگی سردرگم در چگونه رفتن است.
شناخت این كه امام چه می‌پسندد و چه نمی پسندد؟ امام چه می‌خواهد و من در قبال او چه وظیفه‌ای دارم؟ چه برخوردی با اطرافیانم، مورد رضایت ولی خداست. و چه رفتاری مورد رضایت نیست.
و شعبان و زیارتهای شعبان، معرفت به جایگاه امام است و طبیعی است این شناخت انسان را عاشق امام خود می‌نماید. این شناخت انسان را مطیع دستورات و مطیع رضایت او می‌نماید.
و این‌جا اطاعت رخ می‌نماید. ماه شعبان تلاشی است برای اطاعت عاشقانه و آگاهانه ولی خدا.
آن گاه جشن های شعبان و نیمه شعبان هم معنای دیگری می‌یابد.
صرفاً آذین بندی خیابان و چراغانی نیست. آنكه شناخت خود را به امام بالا ببرد هرچه بیشتر معرفت یابد در جانش بیشتر چراغ معرفت افروخته و نورانی‌تر می‌گردد.
هركه بیشتر آنان را اطاعت كند، ببیند امامش چه كاری را می‌پسندد و چه كاری را نمی پسندد و خود را با آن هماهنگ كند، جانش زنده‌تر و زیباتر شده و نه فقط ظاهر كه عمق جانش آذین بندی شده است.
و خدای ناكرده آنكه به تزئین و چراغانی نپرداخته و یا فقط در و دیوار كوچه و خیابان را زینت بسته و به جانش نورانیتی نبخشیده، چقدر خسارت كرده است كه قسم به عصر، قسم به نازنین عصر، قسم به امام عصر، قسم به مهدی(عج) كه انسان در خسر و زیان است مگر آنكه ایمان داشته و عمل صالح نماید و دیگران را نیز به حقیقت و صبر و استقامت در این مسیر دعوت نماید.
همان كه در روایات آمده: «الدعاة الی دین الله سراً و جهراً»؛ كسانی كه پنهان و آشكارا به دین خدا دعوت می‌نماید.
و اینك با گذشت 11 قرن از غیبت و ورود به دوازدهمین قرن غیبت ، تلاشی مضاعف و برنامه ریزی نو، در همه ابعاد مختلف، داخلی و خارجی ضروری می‌نماید.
. بني الاسلام علي خمس، الصلوة و الزكاة و الصوم و الحج و الولاية و لم يناد بشئ كما نودي بالولاية.
. سوره والعصر.
سردبیرـ دوماهنامه امان شماره 12
