نشریه امان

دیر زمانی است که هوای زمین سرد شده، انسانیت در وجود آدمی، یخ زده است؛ کسی توان برخاستن از وضعیت مرگبار خویش را ندارد و بشر به خود، اجازه خروج از غار تنگ راحت طلبی را ـ که به زور رسانه‌ها به او تلقین کرده‌اند ـ نمی‌دهد؛ دیو سرما با نفس شیطانی و سرد خویش، همه جا را زمستانی کرده، فصل بهار را دیگر، جز در خیال‌ها نمی‌توان یافت؛ میلیاردها بذر انسانیت در زیر خروارها برف غفلت، مدفون شده است واگر نبود، اشعه‌هایی که از پشت ابر به برخی رسیده، قطعا از شکوفه‌های نیمه باز و استعدادهای نورسی که با تلاش فراوان سربرآورده‌اند نیز، خبری نبود.

مگر نه این است که همان‌گونه که سرمای مرگ‌آور زمین، جز با گرمای حیات‌بخش خورشید از بین نمی‌رود ، سرمای جهانی نادانی و غفلت نیز، جز با حرارت روشنی‌بخش وجود مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف و حکومت عدل جهانی وی، نابود نخواهد شد، همان‌گونه که علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه السلام فرمود:

«الْإِمَامُ کَالشَّمْسِ الطَّالِعَه الْمُجَلِّلَه بِنُورِهَا لِلْعَالَم» «امام مانند آفتاب تابان است که روشنایی آن، همه عالم را فرا گرفته است».(1)

نمی‌دانم انسان‌هایی که برای بدست آوردن لقمه‌ای نان، آن همه حرص می‌ورزند، چرا برای بهره برداری از امام مهربان به این جمله او بسنده می‌کنند:

«وَ أَمَّا وَجْهُ الِانْتِفَاعِ بِی فِی غَیبَتِی فَکَالانْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَیبَهَا عَنِ الْأَبْصَارِ السَّحَاب» «چگونگی بهره‌ای که مردم در غیبتم از من می‏برند مانند بهره بردن از آفتاب پنهان در ابرهاست»‏.(2)

چرا ظهور خورشید مهدوی را بی‌واسطه ابرهای مستکبر، طلب نمی‌کنند؟

براستی تا کی باید شاهد از بین رفتن این همه استعداد نهفته و یخ زده بود؟ بارها در کلام خدای عالمیان، درباره سیر آفرینش آدمی خوانده‌ایم که:«وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَه إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَه»(3) و برایمان گفته‌اند که این مقام با تحقق صفات و نام‌های الهی در جان هر انسانی به او، افاضه خواهد شد «وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها»،(4) پس کجایند انسان‌های خداگونه؟ چرا از انسانیت، جز دست و پایی، باقی نمانده است؟ چرا هیچ کس تفسیری جز، موجود رفاه‌طلب برای واژه انسان ندارد و هدفی جز، راحتی در سراپرده دنیا، برایش تعریف نمی‌کند؟ چرا در انسان، لزوم قدردانی از کسی که به او روزی عطا کرده‌، میل به جستجو درباره منعم حقیقی را نمی‌زاید؟ و چرا انسان‌ها دنبال آفریدگار خویش نیستند تا فلسفه و هدف آفرینش خود را از او جویا شوند؟ آن‌هایی هم که در اندیشه این مطلبند با ترفند حکمرانان ظالم به بند استضعاف کشیده می‌شوند؟

اما مژده به انسان، انسانیت و هزارشادباش به مستضعفان جهان که خداوند عالم درباره عاقبتشان فرمود:

«وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثین»‏، «ما می‏خواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم»‏.(5) آنگاه که خلیفه خدا و امام عدالت و محبت، حکمران زمین و زمینیان گردد ، دست خود را بر عقل‌های آدمیان کشد و اندیشه ایشان را به تکاپو وادارد، همان‌طور که حضرت باقر علیه السلامفرمود:

«إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ یدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ کَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ» «چون قائم ما قیام کند، خداوند دست رحمتش را بر سر بندگان گذارد؛ پس عقولشان را جمع کند و در نتیجه، خردشان (متانت و خود‌‌نگهداریشان) کامل شود».(6)

او که معدن حکمت است از زلال علم و حکمت خویش بر مردم بخوراند و استعدادهای راکد را به فعلیت درآورد، همان‌گونه که امام باقر علیه السلام فرمود:

«تُؤْتَوْنَ الْحِکْمَه فِی زَمَانِهِ حَتَّی إِنَّ الْمَرْأَه لَتَقْضِی فِی بَیتِهَا بِکِتَابِ اللَّهِ تَعَالَی وَ سُنَّه رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله» «در دوران او، شما از حکمت برخوردار می‏شوید تا آنجا که زنی در خانه خود، برابر کتاب خدای‌تعالی و روش پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به انجام تکالیف شرعی خود می‌پردازد».(7)

آری، اوست که با در هم شکستن همه بت‌ها و خدایان دروغین، به فلسفه آفرینش و کمال انسان که بندگی خداست «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیعْبُدُون»(8) عینیت می‌بخشد و البته رسول گرامی صلی الله علیه و آله به این امر، بشارت داده‌اند:

«أَبْشِرُوا بِالْمَهْدِی... یمْلَأُ قُلُوبَ عِبَادِهِ عِبَادَه» «شما را به قیام مهدی مژده می‌دهم، ... دل‌های بندگان خدا را از عبادت لبریز می‌نماید».(9)
مقاله را به انگیزه نام‌گذاری امسال از سوی رهبر فرزانه انقلاب، آغاز نمودیم، ‌انجام آن را نیز با کلام حکیمانه ایشان، مزین می‌کنیم: حرکت تاریخی انسان، آن‌وقت (ظهور حضرت مهدی) است؛ آن‌وقت است که استعداد‌های انسان، ظهور خواهد کرد؛ هنوز دانشی که بشر تا امروز پیدا کرده، در برابر استعدادهایی که خدا در وجود بشر گذاشته، صفر است. (10)




(1) . کافی؛ ج1، ص198.
(2) . کمال الدین و تمام النعمه؛ ج‏2، ص485.
(3) . سوره بقره، آیه30.
(4) . سوره بقره، آیه 31.
(5) . سوره قصص، آیه5.
(6) . کافی؛ ج1، ص25.
(7) . الغیبه للنعمانی؛ ص239.
(8) . سوره ذاریات، آیه56
(9) . بحارالانوار؛ ج51، ص74.
(10) . دیدار با اعضای بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف 6/10/80.

حسن ملایی ـ دوماهنامه امان شماره 13