چشم‌ات را از پست و مقامی که شایسته آن نیستی برگیری. تقوا آن است که چشم‌ات را از آنچه برای تو نیست، بپوشی. آنکه می‌توانی مشکل‌اش را زود حل کنی، به فردا و فرداها نیاندازی؛ نه اشتباهت را توجیه کنی و نه بر اشتباهت پافشاری کنی؛ حال که سال تحصیلی است، فرصت را غنیمت شمرده، آنکه درس می‌خواند برای خدا بخواند و آنکه درس می‌دهد برای خدا درس دهد؛
میهمانی خدا که ماه رمضان هر سال است، دعوت برای تقوی است «لعلکم تتقون» ماه رمضان‌ها، تقوا را تمرین می‌کنی برای تمام سال و تمام عمر و پس از رمضان، به تو ثابت می‌شود؛ می‌توانی نورانی باشی، می‌توانی نزد خدا گرامی باشی و زیبا.
تقوا، خودنگهداری و خویشتن‌داری است و بهترین عمل تقوی است و ورع از گناهان.
وقتی حضرت علی علیه السلام از پیامبرصلی الله علیه و آله از بهترین کار ماه رمضان پرسید؟ پیامبرصلی الله علیه و آله پاسخ داد: «الورع عن محارم الله؛ دوری از گناهان». چون چنین کردی و بر آن استقامت ورزیدی، تمام عمرت عید فطر است و پر از شور و نشاط.
منتظر نیز بهترین ویژگی‌اش ورع است: «من سران یکون من اصحاب القائم فلینتظرو لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق؛ هر که دوست دارد و شاد می‌شود یار قائم باشد، منتظر باشد در حالی که به ورع عمل کند و به محاسن اخلاق(زینت بندد).»
آنکه تقوا داشت و دور از گناه بود، منتظر واقعی است. آنکه تقوا را مدنظر بگیرد، منتظر واقعی است. هر کس در هر کار و مسؤلیتی باید تقوا داشته باشد، تقوا این است؛
اگر توانایی کاری را ندارد. نه برای آن بکوشد و نه اگر بهاو پیشنهاد دادند بپذیرد.
وقتی نمی‌دانی بگویی نمی‌دانم، نه اینکه بگویی می‌دانم و برای دانشجو و دانش آموزت نادانسته‌ها را ببافی؛
اگر توانمند‌تر از تو برای کاری هست، او را مدد کنی، نه کارشکنی کنی و نه از این که او سر کاری آمد و تو نیامدی، محزون باشی، حسد ورزی؛
مسئولیتی که داری حقی آن را رعایت کنی. از کار نکاهی؛
چشم‌ات را از پست و مقامی که شایسته آن نیستی برگیری. تقوا آن است که چشم‌ات را از آنچه برای تو نیست، بپوشی. آنکه می‌توانی مشکل‌اش را زود حل کنی، به فردا و فرداها نیاندازی؛ نه اشتباهت را توجیه کنی و نه بر اشتباهت پافشاری کنی؛ حال که سال تحصیلی است، فرصت را غنیمت شمرده، آنکه درس می‌خواند برای خدا بخواند و آنکه درس می‌دهد برای خدا درس دهد؛
کسی که محصولی را تولید و عرضه می‌کند خدا را درنظر بگیرد؛ خوب بسازد و خوب عرضه کند آنکه جوانی دارد برای ازدواجش اقدام کند؛ سخت نگیرد و دست و پا را از غل و زنجیر آداب و رسوم غلط رها سازد؛ جوان توکل بر خدا را با جان خود گره زند؛ دست همت به کمر زند کسب و کار را ولو کم شروع کند؛
حتی در میان خانه، همسران نیز نسبت به هم رعایت تقوا کنند، حق و حقوق هم را دوستانه مراعات کنند و به فرزندان بیاموزند مهربانی و عدالت توأم را؛
تقوا آن است که جان، فرزندان، شغل و کار و زمان، آبرو و اعتبار و هر آنچه‌داری، همه فرصت‌ها را امانت بدانی و خیانت را روا نداری. تقوا آن است که به امام متقین نظاره کنی و از آنچه بر آن امام عزیز گذشت عبرت بگیری و بدانی وظیفه‌اتنسبت به امامت چیست؟ امت گذشته نسبت به امام خود چه کوتاهی و سهل‌انگاری روا داشته‌اند که ولی خدا د محراب غریبانه به شهادت رسید یا پای قرار داد مظلومانه نشست.
همانطور که رمضان فقط لب فروبستن، از غذا و طعام نیست که جان فروبستن از گناه است، انتظار هم، فقط به لب ذکر مهدی آوردن نیست که به جان، محبت و اطاعت و تلاش و دوری از رنجاندن آن عزیز است.
تقوا تأمل در شب قدر است و پیمان و عهد با امام زمان و امان زمین و زمینیان.
. سوره حجرات، آیه 13.
. سوره بقره، آیه 183.
. بحارالانورا، ج52، ص140.
دوماهنامه امان شماره 13
