امام حسین علیه السلام فرمود كه از رسول خدا شنیدم كه فرمود: هر كس سلطان ستمگری را دید كه حرام خدا را روا می‌شمارد و عهد او را می‌شكند و در میان بندگان خدا به ستم عمل می‌كند، چنانچه با گفتار و كردار بر او نشورد، سزاست كه خدا او را در جایگاه آن ستمگر یعنی در آتش داخل كند
راز مطلب اخیر آن است كه رسول اعظم فرمود كه من از حسینم و حسین از من: حسین منّی و أنا من حسین7 و از سوی دیگر امام حسین علیه السلام فرمود كه از رسول خدا شنیدم كه فرمود: هر كس سلطان ستمگری را دید كه حرام خدا را روا می‌شمارد و عهد او را می‌شكند و در میان بندگان خدا به ستم عمل می‌كند، چنانچه با گفتار و كردار بر او نشورد، سزاست كه خدا او را در جایگاه آن ستمگر یعنی در آتش داخل كند: انّ رسول الله صلی الله علیه و آله قد قال فی حیاته: من رأی سلطاناً جائراً مستحلّاً لحُرُم الله، یغیر علیه بقول و لا فعلٍ، كان حقاً علی الله أن یدخله مدخله8 از این رو امام حسین علیه السلام كه از رسول خدا بود و رسول خدا از وی، خویشتن و اهل بیت و اصحابش را قربانی كرد، تا دین خدا از كجی و تحریف در امان ماند و پیمان خدا را از شكستن و خلق خدا را از ستمدیدن نگاهبان باشد.
از آن‌چه گذشت از كلام وجود مبارك امام عصر(عج) آشكار شد كه در آغاز قیام عدل گسترانه خود بر ضد ستم، پس از اقامه نماز نزد مقام ابراهیم، خویش را سزاوارترین فرد به پیامبران، به ویژه ابراهیم خلیل و رسول اكرم صلی الله علیه و آله می‌‌خواند: إن القائم(عج) إذا خرج، دخل المسجد الحرام فیستقبل الكعبة و یجعل ظهره إلی المقام؛ ثم یصلی ركعتین ثم یقول فیقول: یا أیها الناس! أنا أولی الناس بآدم. یا أیها الناس! أنا أولی الناس بإبراهیم. یا أیها الناس! أنا اولی الناس بإسماعیل، یا أیها الناس أنا أولی الناس بمحمد صلی الله علیه و آله؛ قم یرفع یدیه إلی السماء فیدعوا و یتضرع حتی یقع علی وجهه و هو قوله (عزّوجلّ): «أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیكْشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ مَّعَ اللَّهِ قَلِیلاً مَّا تَذَكَّرُونَ».9
پی نوشت
1. سورة آل عمران، آیة68.
2. سورة نجم، آیة11.
3. سورة نجم، آیة17.
4. سورة اعراف، آیة 196.
5. سورة توبه، آیة3.
6. سورة نجم، آیات 8 ـ 9.
7. الارشاد، ج2، ص127.
8. تاریخ طبری، ج3، ص306؛ احقاق الحق، ج11، ص609؛ ر.ك: بحارالانوار، ج44، ص382.
9. سورة نمل، آیة62؛
دوماهنامه امان شماره 15
