كسی باور نمی‌كرد، جنگ جهانی سوم، جنگی كه تمام جهان؛ هواپیماهای میگ روسی، هواپیماهای جاسوسی آواكس امریكایی، توپ فرانسوی، سلاح‌های شیمیایی آلمانی، همه و همه عالم می خواستند ملتی تنها را نابود كنند، حتی نتوانند یك وجب خاك ایران را هم تصاحب كنند و شكست خورده و سرافكنده گردند.
كسی باور نمی‌كرد كه نمرود با آن كاخ و غرورش، با آن استكبارش، بت وجودش توسط ابراهیم شكسته شود و پشه‌ای مأمور ذلت او گردد و از نام و كاخش، جز ویرانه‌ای نماند.
كسی باور نمی‌كرد، فرعون با آن عظمت با آن شكوه، با آن اقتدار كه مردم را به بندگی خویش و استضعاف گرفته بود با آن ادعای خدایی‌اش؛ غرق آبهای نیل گردد و از او جز عبرتی و مجسمه‌ای مومیایی هیچ نماند.
كسی باور نمی‌كرد، بنی امیه با آن حكومت مخوف و خونریز، با آن شاهان و سلاطین و كاخهای سبز، با یزید و جنایتهایش (ویران كردن كعبه و قتل عام عمومی مكه ـ قیام حرّه ـ و مهمتر شهادت امام حسین علیه السلام و یارانش) روزی نابود گردد و از آن چیزی جز رنگ سیاه ذلت و خفت در كاغذهای تاریخ نماند.
كسی باور نمی‌كرد، بنی عباس با آن تزویرها و حكومت مخوف، جنایات، تشریفات و تجملات و هرزه گی هایش نابود گردد.
كسی باور نمی‌كرد بساط شاهنشاهی 2500 ساله از ایران برچیده شود. كسی باور نمی‌كرد بزرگترین ژاندارم منطقه، هم‌پیمان بزرگ استكبار ؛ روزی چنان تحقیر شود كه هیچ سرزمین و حكومتی جرأت نكند یا مصلحت نبیند به او پناه دهد. كسی باور نمی‌كرد دستگاه مخوف ساواك و گارد شاهنشاهی و... همه و همه فرو ریزد.
كسی باور نمی‌كرد، اتحاد جماهیر شوروی، حكومت چكمه‌پوشان جنایتكار ماركس و لنین، اشغال‌گر افغانستان مظلوم، آنكه نیمی از جهان را در اختیار داشت؛ به زباله‌دان تاریخ رود و به قول امام خمینی (ره) سر از موزه‌ها درآورد.
كسی باور نمی‌كرد صدام با آن همه جنایاتش، قتل عام شیعیان، با حمله به ایرانش، با بمباران شهرها، شیمیایی حلبچه و آن قهقه‌های مستی اش و صدامی كه در آغاز جنگ ادعا می‌كرد سه روز دیگر تهران است؛ خرمشهر را هم نتواند نگهدارد و در آخر اقرار و اعتراف به شكست نماید و همو توسط حامیان، دوستان و یاران خود یعنی با همان ظالمان مثل خود نابود و مضمحل گردد.
كسی باور نمی‌كرد، جنگ جهانی سوم، جنگی كه تمام جهان؛ هواپیماهای میگ روسی، هواپیماهای جاسوسی آواكس امریكایی، توپ فرانسوی، سلاح‌های شیمیایی آلمانی، همه و همه عالم می خواستند ملتی تنها را نابود كنند، حتی نتوانند یك وجب خاك ایران را هم تصاحب كنند و شكست خورده و سرافكنده گردند.
كسی باور نمی‌كرد، اسرائیل با آن اهمیت كه تمام كشورهای عربی نتوانستند در جنگ اعراب و اسرائیل، شش روز مقابل او مقاومت كنند و تن به ذلت «كمپ دیوید» دادند روزی در مقابل جماعتی با دست خالی كه خود را حزب‌ا... می‌نامند و رهبرشان، غیورمردی به نام سیدحسن نصرا... است. نه تنها شكست خورد كه اقرار و اعتراف به شكست نماید.
تلك عشره كامله؛ این ده عنایت الهی است.
اینها همه تحقق یافت. همه وعده الهی بود همه را شاهد بودیم یا نبودیم. دیدیم یا شنیدیم؛ اما تحقق یافت.
كسی باور نمی‌كند یا باورش سخت است؛ روزی كاخ سفید چون كاخ سبز نابود و مضمحل گردد (گرچه اكنون بیشتر این موضوع باور كردنی است و اندیشمندان بسیاری به این باور رسیده‌اند).
كسی باور نمی‌كند یا باورش سخت است سازمان ملل و شورای امنیت و تمام سازمانهایی كه به نام ملل، ملتها را چپاول می‌كنند به اضمحلال درآیند.
كسی باور نمی‌كند یا باورش سخت است؛ مستضعفان عالم روزی از این استضعاف درآیند.
كسی باور نمی‌كند یا باورش سخت است؛ این همه ظلم و جنایت و خونریزی روزی پایان پذیرد.
كسی باور نمی‌كند یا باورش سخت است؛ باطل رفتنی باشد.
اما شدنی است وعده حق تحقق یافتنی است. «مشت نمونه خروار است» وقتی ظلم و ظالم از منطقه‌هایی برچیده شدند بدون آنكه درباور آید وعده‌های دیگر خدا نیز تحقق می‌یابد و از میان تمام وعده‌ها، وعده «آمدن ولی خدا» تحقق یافتنی است. آن عزیز، آن موعود، آن فرزند عزیز رسول خدا، آن فرزند علی، فاطمه، حسن و حسین علیه السلام پا به میدان می‌نهد و با انقلابی عظیم، طومار ظلم و ستم برچیده خواهد شد. پس باور كردنی است و وعده خدا محقق شدنی.
به امید آن روز
سردبیر ـ دوماهنامه امان شماره 15
