وظیفه اصلی یك منتظر در زمان غیبت، حمایت و رعایت حال توده مردم محروم و ضعیف است، گرایش به محرومان و مستضعفان و حمایت از آن‌ها، از شرایط اساسی یك فرد مؤمن و متعهد و منتظر ظهور است چرا كه یك فرد منتظر و متعهد و مؤمن نمی‌تواند خود را وامدار مرفّهان بی‌درد بداند بلكه خود را وامدار و حامی و خدمتگزار فقرا و ضعیفان جامعه باید بداند.
6. شجاعت
یكی از معیارهای انسان منتظر، شجاعت و جسارت او در دفاع از حق است. نهال نوپای اسلام، باشجاعت بی‌نظیر پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و امیرمؤمنان علی علیه السلام غرس شد و سپس به وسیله ائمه اطهار آبیاری گشت و شكوفا شد. در زمان امام سوم شیعیان حسین علیه السلام این نهال زنده شد و در برابر گسیل لشكرها چون كوه برجای خود ایستاد و سستی بر او چیره نشد. وقتی امام قصد عراق كرد عبید الله بن زیاد پی در پی لشكرها در برابرش می‌فرستاد و جوخه جوخه و دسته دسته دنبال هم می‌فرستاد، و این اخطار را به او نمود: «یا بر فرمان پسر زیاد و بیعت یزید سر نهد یا آماده جنگی گردد كه جگر شكافد و رگ گردن ببرد و جان‌ها را به فراز فرستد و تنها را بر خاك سرنگون كند».
ولی امام در مقابل این‌ها، درس سربلندی و شهامت به مردم آموخت و جانبازی زیر شمشیر را برخواری برگزید و چون جدش در بدر ایستاد و با فزونی دشمن و كمی یاوران، بردباری پدرش را در جبهه صفّین و جمل اعاده كرد. در زیارت ناحیه مقدسه آمده است: «با تو آغاز نبرد كردند و در برابر نیزه و شمشیر ایستادگی كردی ...».
پس از غیبت حضرت ولی عصر(عج) نیز شجاعت آن امام همام، در دل مؤمنان حقیقی، به خصوص عالمان مهذّب وارد شد تا با سختكوشی در راه اعتلای دین، زمینه ظهور حضرتش را فراهم آورند. امام خمینی یكی از مصادیقِ آشكار این گونه افراد بود كه با شجاعتش، اسلام ناب محمدی را به عرصه بین المللی كشاند.
7. حامی و خدمت‌گذار مستضعفان
وظیفه اصلی یك منتظر در زمان غیبت، حمایت و رعایت حال توده مردم محروم و ضعیف است، گرایش به محرومان و مستضعفان و حمایت از آن‌ها، از شرایط اساسی یك فرد مؤمن و متعهد و منتظر ظهور است چرا كه یك فرد منتظر و متعهد و مؤمن نمی‌تواند خود را وامدار مرفّهان بی‌درد بداند بلكه خود را وامدار و حامی و خدمتگزار فقرا و ضعیفان جامعه باید بداند. زیرا همین قشر مستضعف است كه حامی و مدافع اسلام است و آن را با حمایت‌ها، پایداری‌ها، فداكاری‌ها و… تاكنون زنده نگه‌داشته است. به همین خاطر است كه خداوند متعال به آنان وعده حكومت جهانی و پیروزی نهایی آنان بر ظالمان و مستكبران داده است.
«وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّه وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ».
آن‌هایی كه در خانه‌های مجلل، راحت و بی‌درد آرمیده‌اند و فارغ از همه رنج‌ها و مصیبت‌هایی كه بر سر جامعه اسلامی و مسلمین می‌آید، این‌ها نباید مورد حمایت یك منتظر واقعی قرار گیرند. منتظر كسی است كه در تنظیم برنامه‌های خود و جامعه خود، اصلی‌ترین مسأله را رفع فقر و محرومیت و نجات طبقات مستضعف و محروم و پابرهنگان از مشكلات دوران و سلطه بیگانگان قرار دهد، و همه برنامه‌های اقتصادی، تولیدی و سازندگی و رونق اقتصادی را باید به این هدف متوجه كند و تنها در این صورت است كه این برنامه‌ها و این عملكرد‌ها درست و قابل قبول است.
نامه 53 نهج‌البلاغه مملو از این حمایت‌ها و برنامه‌ریزی‌های اسلامی است و وظیفه یك منتظر واقعی در این نامه امام علی علیه السلام به طول كامل و جامع بیان شده است كه ما از آن كه برنامه‌ای است برای همه نسل‌ها و زمان‌ها، نمونه‌ای بیان می‌كنیم. «ثم الله الله فی الطبقه السفلی، من الذین لا حیله لهم من المساكین و المحتاجین و أهل البؤسی و الزّمنی، فانّ فی هذه الطبقه قانعاً و معترّّاً فاحفظ لله ما استحفظك من حقّه فیهم»؛ «تو را به خدا، تو را به خدا به گروه فروماندگانی كه هیچ چاره‌ای برای تأمین زندگی ندارند، چه بیچارگان و درماندگان و چه دردمندان و زمین‌گیران توجه كن، زیرا این طبقه هم قناعت كارند، هم نیازمند، به خاطر خدا آن‌چه را كه خدا از حق خویش تو را حافظ خود گردانده به آنان برسانی».
امام علی علیه السلام در نامه 45، فرماندار خویش را توبیخ می‌كند كه چرا بر سر سفره رنگین حاضر شده‌ای، ایشان خطاب به «عثمان بن حنیف» می‌فرماید «مرا گمان نبود كه تو پذیرای طعام قومی باشی كه تهیدستانشان را می‌رانند و توانگرانشان را فرا می‌خوانند».
برای جامعه اسلامی، مسؤلین آن، و مردم مسلمان همین دو سه بیان كوتاه و یا بیان‌های دیگر كافی است. بله یك منتظر نمی‌تواند ادعای انتظار داشته باشد. ولی در عمل كوتاهی كند و وظایف خود را نشناسد.
وظایف و بایسته‌های یك مصلح و منتظر واقعی را امام حسین علیه السلام و یارانش در كربلا به تمام به نمایش گذاشتند و در سینه تاریخ جای دادند تا نسل‌های آینده از آن درس بگیرند و راه را گم نكنند. قیام كربلا از ابتدایش با شعار اصلاح امت بر میزان سیره و روش پیامبر و امر به معروف و نهی از منكر و مبارزه با ظالم و حمایت از محرومان و مستضعفان شروع شد و در آخر با شهامت و شجاعت و صبر و دوری از ذلت و شهادت خاتمه پیدا كرد. شعار اولیه یك منتظر اصلاح بر اساس دین مبین اسلام و شعار نهایی آن شهادت در ركاب ولی عصر(عج) است. یعنی همان شعار و همان برنامه‌های امام حسین علیه السلام در حركتش از مدینه تا توقف و شهادتش در كربلا و این برنامه‌ها را منتظر باید عملی كند وگرنه نه اصلاحی صورت می‌گیرد، نه حمایت و نه موفقیتی.
ادامه دارد…
. در كربلا چه گذشت، ص30.
. قصص، آیه 5.
. نهج البلاغه، نامه 53، ترجمه مصطفی زمانی.
. همان، نلمه 45.
مراد امیری میرزائی ـ روح الله امیری ـ دوماهنامه امان شماره 17
