پرواز پرنده‌ای در آسمان، جز آن چه که دیده می‌شود، برای انسان‌های معمولی نکته خاصی ندارد، اما آن‌گاه که چشمان تشنه‌لبی در بیابان، همین پرنده را رصد می‌کند، از او نشانه‌های مقصود خویش را درک نماید. او پرنده را می‌بیند، اما مدام با لبان خشکیده خویش این عبارت را با اشتیاق زیاد تکرار می‌کند: «آب، آب»، زیرا انسان تشنه، محتاج آب است و پرنده‌ای که پرواز می‌کند، جلوه‌ای از حیات دارد و آن‌چه به او حیات داده، آبی است که در همان نزدیکی هاست و این گونه او را به محل پرواز پرنده می‌کشاند.
آب کم جو، تشنگی آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست
مسلمانی که زندگی روزمره خود را بدون هیچ طلب و شوقی نسبت به امام زمان(عج) و ظهور مبارکش ادامه می‌دهد، هرگز نخواهد توانست حقیقت غیبت و ظهور و شرط ظهور را درک کند، اما اگر به مقام منتظران حقیقی، بار یافت، به اذن خدا در و دیوار به او حکمت‌ها می‌آموزد.
کسی که منتظر موعود عدل‌گستر است، وقتی در موسم حج به زیارت خانه خدا مشرف می‌شود، از آن‌جا نیز پیام‌ها و نکاتی دریافت می‌کند و از ملکوت خدا الهام می‌گیرد.
ایام حج و در کنار کعبه، قیامتی برپاست. سیل جمعیت است که با رنگ‌ها و نژاد‌ها و زبان‌ها و ملیت‌های گوناگون، به سوی شهر خدا حرکت نموده‌اند و به دور کعبه، این نماد توحید، پروانه وار می‌گردند، به گونه‌ای که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کنند. آیا این رخداد، پیامی ندارد؟ آیا این عظمت و جلوه‌نمایی، حاصل رغبت عمومی به این خانه نیست؟ در همین هنگام، این پرسش وجدان‌های بیدار را می‌آزارد که وقتی عظمت نماد توحید به رغبت آحاد مسلمین است، آیا ظهور و جلوه نمایی امامی که نه تنها خود نماد توحید، بلکه جاری کننده حقیقت توحید در کل هستی است ، نیازمند رغبت و استقبال همه مسلمانان نیست؟ آیا این کعبه است که به دور مردم می‌چرخد و یا این که برعکس است؟
به راستی شأن امام چیست؟ آیا او باید به سراغ فرد فرد انسان‌ها رفته و از آنها تمنای رغبت به خویش کند، یا این که این مردم هستند که باید با اشتیاق و روی آوردنی فراگیر، امامت حضرت مهدی(عج) را به تجلی درآورند و ظهور جایگاه وی را سبب شوند؟
این شباهت کعبه و امام، حیرت انگیز است و از همین روست که زهرای مرضیه سلام الله علیها از رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله نقل فرمود: «مثل الإمام مثل الكعبة إذ تؤتی و لا تأتی؛ مثل امام همچون کعبه است که به سویش روی می‌آورند و او به سوی کسی نمی‌شتابد».
البته قطعاً مراد این نیست که حضرت مهدی ناظر بر مسلمین نبوده و در فتنه‌ها دستگیر آنان نخواهد بود که او همچون پدری مهربان است، زیرا امام رضا علیه السلام در وصف امام فرمود: «الْإِمَامُ الْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیق؛ امام، همدمی رفیق و پدری مهربان است» و در روایتی از خود امام مهدی نقل شده که ایشان فرمود: «ما در رعایت حال شما كوتاهی نمیكنیم و یاد شما را از خاطر نبردهایم و اگر جز این بود، از هر سو گرفتارى به شما رو میآورد و دشمنانتان، شما را از میان میبردند» ؛ سیطره اسلام با همه ابعادش بر کل جوامع و متحول شدن دنیای ظاهری مردم، تنها با ظهور بُعد امامت و رهبری سیاسی و حکومت آن حضرت میسر خواهد بود و این امر جز با میل فراگیر همه مردم به وقوع نخواهد پیوست.
بنابراین همه ما مسلمانان باید به حقیقت این مطلب رسیده و با جان از خدای متعال مسئلت نماییم كه: «إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیكَ فِی دَوْلَةٍ كَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ فِی سَبِیلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَة؛ بار خدایا مشتاقانه مسئلت داریم كه دولتی با شكوه، بپا داری كه اسلام و اسلامیان را عزت بخشی و نفاق و منافقین را به خاك ذلت كشی و ما را از منادیان دعوتت و خوانندگان به سوى طاعتت و رهبران راهت قرار دهی و كرامت دنیا و آخرت نصیب ما فرمایی». و با این معرفت و آتش درون، هر صبح‌گاه با پروردگار عالمیان عهد ببندیم که«اللّهم انّی اجدّد له فی صبیحة یومی هذا عهداً و عقداً و بیعةً له فی عنقی، لا احول عنها و لا ازول ابدا. اللّهم اجعلنی من انصاره و اعوانه، و الذّابین عنه و المسارعین الیه فی قضاء حوائجه و المحامین عنه و السّابقین الی ارادته و المستشهدین بین یدیه» ؛ باشد كه در حیات دنیایی خویش، تجلی امامتِ امام زمان و ظهور مباركش و حكومت با بركتش را به نظاره بنشینیم.
دانش آموخته مرکز تخصصی مهدويت قم.
. اشاره به اين روايت امام صادق علیه السلام که: «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا يَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِيَ فِيهَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ»؛ نور الثقلين، ج1، ص 362.
. كفايةالأثر، ص 198.
. الكافي، ج1، ص198.
. «إِنَّا غَيْرُ مُهْمِلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاء»؛ الاحتجاج، ج2، ص 495.
. الكافي، ج3، ص424.
. پروردگارا! در صبح امروز با امام زمان(عج)، عهد و پيمان و بيعت می‌بندم، از آن برنمیگردم و تركش نمی‌كنم. خدايا! مرا از انصار و ياريگران و دفاع‌كنندگان از او و از كسانی قرار ده كه برای انجام خواسته‌هايش سرعت می‌گيرند و از او حمايت می‌كنند و برای انجام اراده ايشان بر هم سبقت گرفته و در مقابلش شهادت را می‌طلبند.
المصباح كفعمی، دعای عهد، ص550.
حسن ملایی ـ دوماهنامه امان شماره 20
