امام صادق علیه السلام میفرماید: سرور ما، قائم(عج) به هنگام ظهور بر دیوار كعبه تكیه میزند و میفرماید: «ای مردم عالم! هر كه بخواهد ابراهیم و اسماعیل را نظاره كند من همان ابراهیم و اسماعیلم ... هر كه میخواهد محمد صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه السلام را ببیند، من همان محمد و امیرالمؤمنینم كه درود خدا بر آنها باد! هر كس طالب دیدار حسن علیه السلام و حسین علیه السلام است، من حسن و حسینم؛ هر كه بخواهد امامان معصوم علیهم السلام را ملاقات نماید، من همان امامان معصومم».
در بین اهل بیت علیهم السلام، شباهت امام اول و آخر قابل توجه است و از این میان، سه ویژگی زهد، علم و شجاعت در این دو امام، برجستهتر است.
1. زهد
امام صادق علیه السلام میفرماید: «مهدی(عج) به سیره و سنّت رسول خداصلی الله علیه و آله عمل نموده و به شیوه امیرالمؤمنین علیه السلام زندگی میكند». در ضمن روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده كه فرمود: «وقتی قائم ما اهل بیت علیهم السلام بپا خیزد لباسهای علی علیه السلام را در بر میكند و روش او را پیش میگیرد».
درباره زهد امام زمان(عج)، روایاتی داریم كه حاكی از آن است كه دوران ظهور، برای آن حضرت و یاران خاص ایشان چیزی جز بیداری شبها و گشت و گذار و فعالیت روزها و پوشیدن جامه زبر و خوردن غذای سخت نخواهد بود.
2. علم:
در كتاب دارالسلام روایت شده كه امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «یا كمیل ما من علم إلّا و أنا أفتحُه و ما من شیءٍ إلاّ و القائم یختمه؛ ای كمیل! هیچ علمی نیست مگر این كه من افتتاحكننده آن میباشم و هیچ چیزی نیست مگر این كه قائم(عج) آن را به پایان میرساند و خاتمه میدهد». صاحب كتاب مكیال المكارم میفرماید: «منظور از «چیز» در این روایت، یا علم است به قرینه اول حدیث و یا تمام كمالات و اخلاق نیك و علوم و معارف حقّه است كه سایر امامان، بعضی از آنها را به مقتضای صلاح زمان خودشان آشكار كردهاند، ولی حضرت قائم(عج) همه آنها را آشكار میكند؛ پس با ظهورش، همه فضایل آشكار میگردد».
امام علی علیه السلام در وصف دانش مهدی موعود(عج) میفرماید: «زره دانش بر تن دارد و با توجه و معرفت كامل، آن را فراگرفته است. حكمت گمشده اوست كه همواره در جست و جوی آن میباشد»، و این یك شباهت مهم میان آخرین امام و باب مدینه العلم نبوی است كه از هر باب علمی كه پیامبرصلی الله علیه و آله برای وی گشود، هزاران باب علم گشوده میشد.
3. شجاعت
در وصف شجاعت امام علی علیه السلام و حضرت مهدی(عج) روایات بسیاری وارد شده است. شجاعت امیرالمؤمنین علیه السلام در صدر اسلام، زمینهساز تشكیل حكومت اسلامی بود، و شجاعت امام عصر(عج) نیز در آخرالزمان به تشكیل حكومت جهانی اسلام منجر خواهد شد. ضربت حضرت علی علیه السلام در جنگ خندق بر عمرو بنعبدود كه نماینده احزاب در مقابل اسلام بود، موجب پیروزی اسلام بر تمام كفر گشت، و با ظهور مهدی(عج) نیز تمام اسلام بر تمام كفر پیروز خواهد شد، چرا كه: «وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» خداوند نور خود را تمام میكند و گستره نور حقیقتی را كه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله آغاز و امیرالمؤمنین علیه السلام تثبیت كرد، با وجود و ظهور مهدی(عج) تمام و كامل مینماید، هر چند كه كافران از آن اكراه داشته باشند.
امام علی علیه السلام به هنگام فتح مكه، بتهای آویخته شده در كنار و داخل كعبه را كه مدّتی طولانی مورد عبادت مردم بود، به كمك پیامبرصلی الله علیه و آله شكست و نابود كرد و پیامبرصلی الله علیه و آله در آنجا آیه شریفه «جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقاً» را قرائت نمود كه در روایات آمده است، این آیه شریفه به قیام حضرت مهدی(عج) نظر دارد و ظهور حضرت در حقیقت، تأویل و مصداق تمام معنای آیه است.
یكی از ویژگیهای آن بزرگواران این است كه در راه خداوند و اجرای اوامر الهی از هیچ كس باك ندارند و در اجرای عدل، قاطعانه و طبق موازین الهی رفتار میكنند. همین ویژگی امیرالمؤمنین علیه السلام بود كه باعث شد با وجود آن كه مردم، خودشان برای بیعت به سمت حضرت هجوم بردند و به شدت خواستار به دست گرفتن حكومت توسط ایشان بودند و از ظلم و جور و بیعدالتیهای موجود، خسته و گریزان بودند، با این حال پس از مشاهده قاطعیت و شجاعت حضرت، در بازپسگیری اموال نامشروع و اجرای مساوات بین تمام مسلمانان و در نظر نگرفتن امتیازهای قومی و قبیلهای، دریافتند كه در حكومت عدل علی علیه السلام جایی برای برآوردن هوی و هوسهای نفسانی و پاسخ به حرص و طمع نامحدود نفس امّاره وجود ندارد و به همین دلیل صف خود را از حضرت جدا كردند و بلكه مقابل آن حضرت، صفبندی نمودند.
امام علی علیه السلام درباره دوران ظهور نیز همین هشدار را میدهد و این شباهت را بیان مینماید؛ ایشان در نهج البلاغه میفرماید: «درباره آنچه كه باید باشد، شتاب نكنید و آنچه را كه در آینده باید بیاید دیر مشمارید، چه بسا كسی برای رسیدن به چیزی شتاب میكند، اما وقتی به آن رسید، دوست میدارد كه ای كاش آن را نمیدید و چه نزدیك است امروزِ ما به فردایی كه سپید آن آشكار شد. ای مردم! اینك ما در آستانه تحقق وعدههای داده شده و نزدیكی طلوع آن چیزهایی كه بر شما پوشیده و ابهامآمیز است قرار داریم». آن حضرت در خطبهای دیگر در وصف سیره امام مهدی(عج) میفرماید: «او خواستهها را تابع هدایت وحی میكند، هنگامی كه مردم، هدایت را تابع هوسهای خویش قرار میدهند... آگاه باشید فردایی كه شما را از آن هیچ شناختی نیست، زمامداری حاكمیت پیدا میكند كه غیر از خاندان حكومتهای امروزی است؛ او عمّال و كارگزاران حكومتها را بر اعمال بدشان كیفر خواهد داد. زمین، میوههای دل خود (معادن طلا و نقره) را برای او بیرون میریزد و كلیدهایش را به او میسپارد. او روش عادلانه و حكومت حق را به شما مینمایاند و كتاب خدا و سنت پیامبرصلی الله علیه و آله را كه تا آن روز متروك ماندند، زنده میكند». روشن است كه انجام چنین كار بزرگی، شجاعت و نیز علم بسیار میطلبد.
این نیز یكی از وجوه تشابه این دو امام است كه مردم باید خود به درماندگی برسند و پس از تجربه حكومتهای دیگر به ناكار آمدی حكومتهای غیر دینی و غیر مشروع پی برند و خواستار حكومت ولایی خلیفه الله باشند.
آنچه برای امیرالمؤمنین علیه السلام نماد شجاعت و ابزار مبارزه با كفر، شرك، ظلم و نفاق شناخته میشود، شمشیر ذوالفقار است كه طبق برخی روایات، هدیهای از جانب پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله بوده است. در روایات دیگری آمده است كه حضرت مهدی(عج) نیز با همین شمشیر قیام كرده و ریشه كفر، شرك، ظلم و نفاق را به وسیله آن قطع مینماید.
آنچه بیان شد، بیان مهمترین شباهتهای این دو امام بود و إلّا شباهتهای كمالی و اخلاقی این دو بزرگوار بیش از اینها است، چرا كه «كُلُّهم نورٌ واحدٌ».
به امید روزی كه فرزند علی، امام مهدی(عج)، علیگونه قیام كند و عدل علوی را در دیدگان همه به تجلی بگذارد.
. امام صادق علیه السلام: «و سيدنا القائم مسند ظهره إلی الكعبه و يقول: يا معشر الخلائق ألاومن أراد أن ينظر إلی ابراهيم و اسماعيل و فها أنا ذا ابراهيم و اسماعيل ... ألاومن أراد أن ينظر إلی الأئمه فها أنا ذا الأئمه»؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج53، ص9.
. امام صادق علیه السلام: «يسير بسيره رسول الله صلی الله علیه و آله و لا يعيش إلا عيش أميرالمؤمنين علیه السلام»؛ الغيبه، شيخ طوسی، ص277.
. اصول كافی، كلينی، ج1، ص411.
. مكيال المكارم، ج1، ص159-158.
. نهج البلاغه، ترجمه دشتی، خطبه 182.
. صف/8.
. اسراء/81.
. نهج البلاغه، ترجمه دشتي، خطبه 150.
. همان، خطبه138.
. ر.ك: فرهنگنامه مهدويت، خدامراد سليميان، ذيل واژه ذوالفقار، صص19-189.
زهرا صفاری زاده ـ دوماهنامه امان شماره 20